сонлив (прид.) - облик (имн.)

Настаните на брегот ги гледаме делумно низ двогледот, без глас, во наполу иреален, сонлив облик (што е некојпат непримерено подобро од „реалниот”, како баналниот поговор во „реалноста” на хотелската соба), самиот момент на убиството воопшто не го гледаме - гледаме како се менува изразот на лицето на Ашенден, кој го следи немиот настан.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)