снежнобел (прид.) - врат (имн.)

Каде љубопитните зборови се некогаш раздвижени мравки што снаодливо ги совладуваат тревките на заборавот, а некогаш лебед – девица со розеви нозе што го зануркуваат снежнобелиот врат во многуликите води на детството.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ана ја ведне главата. Се преобразува во лебед со долг, снежнобел врат. ***
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)