ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Таа ќе умре, ќе полуди! – Ве молам! – ѝ велам јас. – Не треба да се плашите!

Но Надењка се плаши. Целото пространство од нејзините мали галоши па до крајот на снежниот рид ѝ се чини страшна, неизмерна, длабока пропаст.

По истрелот, кого снежните ридови го разнесоа како весел одзив на сите страни, беше доцна и за Змејко да помисли дека ќе пука уште еднаш.

Нашиот снежен рид потемнува, го губи својот блесок и најпосле снегот се топи. Престануваме да се лизгаме.

Некако ден или два пред да заминам, седам во самракот во бавчата, а од дворот каде што живее Надењка бавчата е разделена со висока ограда со железни шилци...