Но кога тоа треба да се каже, ти си нем, и ти веќе не си ти: немаш нозе смрзнати во листовите, немаш 'рбет за женска постела, немаш чело, гнездо за сенка на мртва птица.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Но кога виде дека умира завеана, смрзната во снегот, се довлечка до куќичката на Буба и со слаб глас повика: - Помош, помогнете ми...
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Немав волја да одам долго низ гробиштата, ги гледав како мала бела шумичка, смрзната во мразот на смртната зима.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)