Повторно ја чувствувам онаа топла поповска сомилост „ќе го земам ова дете под своја закрила“, од која, иако ме нервира, не можам да побегна: - Слободна ли си вечерва? - Можеби...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
„Ме слушаш ли?“ „Да“. „Слободен ли си во недела попладне?“ „ Да“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
НЕДА: Јас... слободна ли сум, господине Луков?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)