Не треба ни да се каже дека тој извор, така привикан, никогаш не е естетски           туку роднински, не е одреден со естетското мерило на слободните институции на           националната (како светска) литература туку со органскиот „указ” на апсолутната моќ           на крвта и тлото.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 36“
              
              (1997)