Следната ноќ пак го слушам Фирсов. Едно, две — бљад.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога повторно дојде Чана не им завиде што се вовлекле во затворена просторија, туку заедно со големата ќерка, а и со самата Роса, сросаа два одара, поткренати од земјата, ги послаа со веленца и во нив можеа да ја дочекаат следната ноќ.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
...големиот закон на природноста наспроти квадрантите промислата наспроти оправдувањето лебедот наспроти кристалот крв слободна од телото се простира пред окото зад извикот таму каде чека твојата сребрена чевличка твојот заден траг... знаците од сонот или сонувачите како алтернативци ...отежната од змиските клопчиња гранките се веднат скоро до паднатите лисја зошто оттаму од живите шуми ме потсеќаш на своите боси стопала јас не сум лошиот родител ниту ти оставеното дете тие чудовишни црнобели слики се сосема предвидлива компензација за отсатноста сонот место допир декорот го бираме наизменично ноќва се моите змии шумите следната ноќ возењето во спротивна насока распарченото тело на асфалтот крваво што го љубиш осветлена во трикото на невина балерина потоа јас летот над градот по ехото на твојот глас па ти појадокот во природа со заборавените заеднички пријатели...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Следната ноќ, по долга и жестока партија што завршува реми, додека ги одбројувам секундите до заминувањето, трудејќи се да не гледам во тебе, го слушаме неговиот спокоен глас: - Марија и ти. Знам за вас.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Чинот на првата брачна беше одложен за следната ноќ.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но качаците како ливоти, истата или следната ноќ, пак се нафрлуваа на селото.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Но следната ноќ малку повеќе гледаше кон ѕвездите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Би рекол дека е ова, белки првпат во историјата на светот, кога секој точно знае што ќе прави следната ноќ.”
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)