Но сега тешката железна рака милостиво го олабави стегањето на неговите гради и тој повторно тивко си го слушаше срцето и тоа сега не беше како тапан што бие, туку беше како треперлива птица што удира со своите слаби крилца во ѕидовите на кафезот.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)