На скршеното окно закова парче ламаринка, окното од тоа стана едно слепо окно, така правеа често во селото, кога ќе немаа при рака стакло.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беа обични, заморни снежни партали, поигруваа долго пред неговиот прозорец, сѐ додека една од нив не сврте неколку пати нагоре-надолу, а потем се шмугна низ скршеното окно и му падна на дланката.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
По малку, сосема тивко, како да вардеше да не разбуди некого, Претседателот го затинаше со некаков партал скршеното окно и едвај чујно шепотеше нешто.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)