Презаситен сум, мислеше. Немам сила да се претворам ситен сум, мислеше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Чудесен е овој небосвод, Низ него минам занесено, Ситен сум, со чело подведено, Стушен сум и тихоод. Зошто престанав да зборувам, Зошто сум тиок, занемен?
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)