Тоа е ждригав одмор, по сит ручек, по претпладне исполнето со ора, свирки и викотници.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Не, не копнее таа за никого меѓу овие што се полегнати на сите страни по ситиот ручек, само тој и таа одат во овој час и нешто бараат, тој неа, а таа некаков нејасен лик што ја тревожи нејзината млада душа.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)