син (прид.) - во (предл.)

Можеше да го замисли само врз сина подлога, и тоа врз онаа маглива сина во која облиците добиваат недопирливост.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ридовите се зелени сенките им се сини во проѕирната вода. Сонцето е црвено јадро со нимбус портоколов сред сини облаци.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Така и продолжуваше напред. Така и се зацепуваше нагоре, заздишен до несвестица, син во лицето и испотен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)