син (прид.) - хартија (имн.)

Сам, напуштен, Едно „збогум“ извезено на сина хартија.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Потоа ми ги завиткаа кориците во сина хартија, ми залепија една етикета и врз неа го напишаа името на моето девојче и со јадри букви - прво А одделение, моливчето го ставија во едно дрвено кутиче со шарени цветенца, а потем двајцата не ставија во нова кожена чантичка и појдовме кон училиштето.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Во сандачето – писмо. Го кине пликото – лист фина, сина хартија со облаче во десниот агол, исполнет со препознатливиот, орнаментиран Јанин ракопис.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Јас ја ложев на грбот, берев една билка како зрнца диво грозје, таа го викаше жарнестец, ќе издупчеше сина хартија и ќе го ставеше, а јас ја преврзував.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)