син (прид.) - ведрина (имн.)

Матните зеници се простуваа со сината ведрина на летниот ден.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Колку и да настојуваше да ја прикрива својата вознемиреност, пред нас децата, во погледот ја немаше сината ведрина во која често отпловуваа нашите сенишни мисли.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)