силен (прид.) - глас (имн.)

„Зошто да не одиме да го гледаме бесењето?“ се дереше момчето со својот силен глас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најпосле музиката се стишува, а од ѕидовите ечи силен глас: - Другари посетители, ги запознавте тајните на нашиот славен Атеистички музеј, единствен од таков вид во светот, историско сведоштво за победата на нашата славна партија над троглавиот Бог во нашата судбина...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во секој случај, сите во црквата се смраморивме кога од олтарот го чувме неговиот силен глас кој трипати повтори: „Господи помилуј, Господи помилу, Господи помилуууј...“ Не се сеќавам освен ова „Господи помилуј“ дали разбрав нешто друго ама убаво ми беше да го слушам пеењето на дедо попот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Ајде, излегувај оттаму! - свика со силен глас Мирна.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Најпосле, една квечерина, се појави онаа будалетинка, оној човек со силен глас кој при поранешните посети предлагаше гараж и синема на отворено.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Вчера, велам, напладне, пред мојата куќа поминуваа Џорџ, оној со силниот глас, и Жабе, сотирачот на маказаречките овошја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Влегувајќи в куќа, не се обѕрнав веќе, но по себе го слушав силниот глас на Џорџ Ѓорѓи Шумка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се проби јаснозвучен силен глас и весело пеење се разлеа, ја потисна и ја смири викотницата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Мислите на Арсо му ги прекина силниот глас на Глигора.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
РИСТАЌИ: (полека ја отвора вратата и прислушкува, а кога Антица ја свртува главата натаму, со силен глас): Тоа куче, агата си отишол!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Една вечер, со решителниот, силен глас, мајка ми побара од татко ми да ѝ дава редовна сума пари за правење чеиз на девојката.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој остануваше, сѐ додека мајка ми не ќе го повикаше со силниот глас да се вразуми и да дојде на топло во кујната.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Подоцна понекои од присутните тврдеа дека во тој краток момент се стемнило, зацарила темнина, а дури потоа се слушнал ревот, силниот глас на тетка Боса.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Разбравте!!! - згрме со толку силен глас, што ми се причини дека ќе ги исплаши не само Јово, Јовка, и ќерка им Сандра, комшиите од катот над нас, туку и Велика, Никола и нивните деца Влатко и Елена, кои живеат во мансардата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Амбасадорот Марио Пико за времето на превратот на генералите во Аргентина го извиши својот силен глас на немирење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Господе, каков глас, тоа, се разбира, беше мојот тогашен критериум за уметноста, мислев, коњите трчаат за да се докажат, природно, поетите викаат за да се надвиваат, реков, каков глас, каков силен глас имаше Трифун Трифуновски.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Откако ја поместив колата и застанав заради царинската контрола, мажле - го нарекувам мажле, бидејќи беше слабникаво, ниско, тесно во рамената, ќелаво и со бледо лице, чиниш е болно од офтика, ама затоа имаше силен глас со тон на остра наредба.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тивкиот глас ја крена секирата, но силен глас го запре: - Не, - му свика. - Чекај!
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Набргу силни гласови на луѓе со тропање врз ламарина, стари тенџериња се слушаа од сите страни.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се ближеа до куќата силни гласови. Кај Хаџиевци беше запалена ламба.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Другите будалштини дека животот е краток и верна копија на сонот ги препознавам во нејзиниот силен глас но отпосле, години потоа низ песокот на истеченото време и за да ја стиши мојата возбуда, пресметано и смерно, ептен нежно ќе рече: не би го гребнала ни со мисла твоето достоинство, сигурно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од нејзините очи изгрева мајчинска Деница, чеда мои, им вели на децата и трепери грижно и ја печали нивната почит секојпат застаната спроти мене, исправена спроти мене, мамо, велат децата, слушај жено, велам јас.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)