сив (прид.) - паларија (имн.)

Со сивата паларија со црн ширит што започна да ја носи уште за време студиите во Цариград кај блиските по мајчина линија уште во дваесеттите години на веков, а од која не се одвојуваше до крајот на животот, со црната службеничка чанта преполна со книги, стари отомански списи, остануваше некако настрана од овие луѓе, забрзани во животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ја стави врз ќелавата глава и сивата паларија со широка сенка.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)