Тука беше и Х.Х., но неговиот ум во насетена опасност стигнуваше само до блискиот телефон на навивање директно поврзан со семоќната Централа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Семоќната Централа, преку сеприсутниот Х.Х. го држеше и него под контрола.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Од јасните и не толку вешто прикривани алузии на Х.Х., можеше јасно да се насети и разграничи што беше плод на неговата изворна интелигенција, а што дел на постојаните инструкции од семоќната Централа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)