свој (прид.) - сопствен (прид.)

Ареалот на кирилицата По потиснувањето на глаголицата, кирилицата „ги зазеде“ следните области: Македонија, Бугарија, Србија, Романија (до 1860 година), источните словенски земји: Русија, Белорусија, Украина.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Да се сонува да се уништи Пикасовата „Guernica“ (1937), како во случајот на Antonio Saura, кој сакаше со нож „да направи вагини во проколнатото сликарско платно“ или како што направи Tony Shafraci во 1974 година испишувајќи ги со спреј преку целата слика, зборовите „Убиј ги сите лаги“ се, исто така, две различни работи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Возвишеното одушевување за коешто све­дочи таа слика вооп­што не губи ништо со фактот дека ние сега знаеме на кој начин тие настани биле манипулирани (во крајна ли­нија, тие имаа врска со ударот на тајната комунистичка по­ лиција, Секуритате, против са­ма­та себе, против својот сопствен означител; т.е. стариот апарат пре­ живеа менувајќи ја својата сим­бо­личка обле­ка): за нас како и за најголемиот дел од учесниците, се­то тоа стана видливо дури на­кнадно, но она навистина важно во тоа е што масите во Букурешт ја „доживуваа“ таа ситуација „отворена“, дека учествуваа во единствена меѓусостојба на премин од еден дискурс (на општествени врски) во друг, кога за еден краток, минлив час, стана видлива празнината во големиот Друг, во симболичкиот поредок.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сосема е очигледна врската помеѓу кириличниот систем на писмо, византиското влијание во културата и политиката и православието во духовниот живот на дадените земји, а секоја земја разви свој сопствен стил на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа му се свртела со грбот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Последниов чин тешко може да се легализира со фактот што самиот Пикасо ги разбира своите сопствени слики како збир на деструкции.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој е во свој сопствен свет, дури и не забележува.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Никој не знаеше што значи тоа, од што беше повремено присутна та ситна влага, дали од прикриен таен плач на душата, или од отпорот кон ветрот, кога силно и дуваше во очи, па како своја одбрана, очите си создава свое сопствено ладење.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Оголените вдлабнатинки изгледа, токму поради тоа што беа како две плитки длабки, лежеа во својата сопствена сенка.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој е содржан во своето сопствено име.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Писателот во овој роман за македонската легенда, го проследува детството и младоста, школувањето и вклучувањето во организираната борба на македонскиот народ за изборување на сопствените национални и социјални права и слободи, за создавање на своја сопствена држава, сѐ до трагичната погибија.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
И самата структура на делото соодветствува со темата и мотивите на книгата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дури и да не беше градоначалник, тој не ќе престанеше со навиката, со џепниот часовник да ја контролира точноста на градскиот саат, а со подгледнување во хронометарот на врвот од саат-кулата изградена во венецијански стил, да го уточнува својот сопствен часовник.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Оттаму кон пристаништето забрзано се валкаа распенети бранови кои потем шумно удираа во камениот ѕид на молот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како што знаеш, пред неколку години G.A. Cavellini го објави својот сопствен автобиографизам; Cavellini со ова ја прифати историјата: Cavellini е секој.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Овие во FMDC постојано примаа повици од комерцијалните дистрибутери, кои сакаа да организираат прикажување низ целата земја, но FMDC веќе направи свој сопствен аранжман со Арт театарот Гилдом, кој имаше сали ширум земјата.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сите беа воодушевени што најпосле еден андерграунд филм почна да се прикажува во комерцијалните кина и тоа среде Менхетн. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 121
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Поради особено важното место коешто Крлежа го зазема во тоа културно наследство, поради неоспорниот углед што го има Станко Ласиќ како општопризнат првокласен хрватски интелектуалец, поради несомнената упатеност на критичарот Висковиќ, но и поради нескриеноста со која се врши манипулација со тоа наследство (во истото интервју на Висковиќ дознаваме дека мислата на Крлежа е вградена во програмските темели на владеачката партија, а исто така и за идејата на Виктор Жмегач за чистењето на Крлежа од политичките импликации во неговото дело), Ласиќевото промовирање на починатиот Крлежа во советник на Туѓман станува дрзок предизвик за цела една генерација која во критичкото пресметување со традицијата и со нејзините самопрогласени чувари и толкувачи допрва мора да се избори за својот сопствен интелектуален идентитет.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Но исто така е јасно и тоа дека таткото и неговото трамвајско друштво ја оплакуваат загубата на нешто што никогаш не поседувале - самосвеста на една граѓанска индивидуалност која слободно се реализира на интимен, социјален и политички план и која во својата сопствена урбаност е единствената вистинска спротивност на провинцијалниот балкански примитивизам прикажан низ Херцеговецот од вицот.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Но не затоа за да го подигне квалитетот на својата настава, туку, и во тоа е поентата на оваа анегдота, за на своите студенти да им ги сокрие вистинските автори на сознанијата што на предавањата и семинарите ги презентирал како свои сопствени идеи.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Беше тоа еден лек и немарен начин на надмошност, што и пријател му како самиот да го бараше: како од устата на друг човек да ги слуша своите сопствени внатрешни слатко-пакосни потфрлања.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ѕидовите на шишето стануваат затвор, го исклучуваат сопственото јас од сѐ, додека во меѓувреме сопственото јас е прогонувано како никогаш порано, дури и внатре во границите на својот сопствен затвор.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тие не транспортираат никакви пораки од некое А кон некое Б, туку создаваат свој сопствен, паралелен свет, кој никогаш не ја допира класичната стварност.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Потоа осумнаесет дена снимање, и заради славната портокалова боја, девет дена повторно снимање.”
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Морав да кренам врева за да тој изреагира на мене, а не само на своите сопствени идеи.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Јаже (The Rope), 1948г. •1948г. е значајна етапа во вашата кариера бидејќи со Јаже ќе станете свој сопствен продуцент, а тоа ќе биде и ваш прв филм во боја и истовремено голем технички предизвик.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во тие чудесни процеси на органска перихореза, македонскиот народ ги развивал своите способности, во согласност со својот сопствен антрополошки пат, без да го изневери “византизмот“ како историски образец.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Како пример Лакан го наведува случајот на своето сопствено куче, Justine, според името на новелата на Маркиз де Сад.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Модерниот уметник, симболична личност, идеен творец и слуга на својот сопствен грб: гласник на самиот себе во крстоносниот поход за идните генерации и историјата на неговата уметност.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тој недостаток кој го означува зборувачкиот субјект засекогаш го спречува субјектот во постигнувањето задоволство, исполнување на желбата - субјектот така е бесконечно потресуван со својата сопствена желба и желбата на другиот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но понекогаш тоа ги тера да погледнат повторно во својата сопствена култура и да почнат да го почитуваат она што претходно го игнорирале.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Гледајте - или остатокот од животот ќе го минете како лошо платен статист во туѓ нискобуџетен црно-бел документарец, или ќе станете продуцент на својот сопствен филм. Ќе го режирате, ќе напишете сценарио, ќе поделите улоги, ќе одберете место за снимање на најголемиот реалистичен филм било кога направен“.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тој ги носи своите сопствени бои, тој е неприкосновен, и неговата самопрогласена функција има ефект само на јавни места.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
За него немало никакво сомневање дека тоа биле партизаните.38 По запознавањето на ситуацијата на боиштето на Југославија, Маклин во својот извештај до Министерството за надворешни работи ќе заклучи дека партизанското движење во Југославија има ефикасна врховна организација со која би било можно да се планираат и реализираат одредени задачи и дека “каква и да била нивната политика, се бореле, против нив (Германците б.м.) и тоа многу успешно, а четниците, како и да гледаме на нивните мотиви, главно не се бореле или пак се бореле заедно со Германците против своите сопствени сонародници.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Додека ги прелистувате своите сопствени белешки, напишани од пред неколку години си велите „Какви се овие глупости“ смеејќи се на помислата за тоа кој сте биле тогаш.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Тоа станува инжинерско ателје, а уникатните детали на фасадата се можност секој работник и занатлија да ја искаже својата сопствена креативност и неповторливост.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ти одлетува паметот по она што си можел да бидеш а што не си, и ти тежи снагата што ти останала да го доживее крајот - на она за што не си виновен а за што си одговорен - својот сопствен ситен живот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Имаа пророчки особини, беа добри реформисти, имаа своја сопствена дисциплина, и беа анархисти.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сите што ги собрав за таа изложба сакаа да го изменат светот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Напротив, „означителот на означителот“ го опишува движењето на говорот: се разбира, во неговиот искон, но денес се претчувствува дека еден искон чија структура се спелува на тој начин - означител на означителот- самиот се разнесува и брише во своето сопствено продуцирање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс имаше визија, имаше иднина, и со својата енергија ѝ вдахна живот на европската култура.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Устоличувањето на писмото е устоличување на играта; играта денес се препушта самата на себеси, бришејќи ја границата од која, како што се веруваше, може да се регулира кружењето на знаците, повлекувајќи ги со себе сите успокојувачки означени, редуцирајќи ги сите утврдени места, сите засолништа вон играта кои го надгледуваа полето на говорот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Веднаш потоа, штом прилегна, пак ја почувствува напнатоста, пак трпки му полазија низ телото и одново му се чинеше дека искокнува од својата сопствена кожа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во „Мртвата природа со мандолина“ Ботеро го пронаоѓа својот сопствен начин на прикажување на телото. 1957 Уметникот има изложби во Вашингтон и во Богота.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ретко сме свесни за својот сопствен кич.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
На филм почнува да работи како монтажер во 1965 година и следните единаесет години ги минува монтирајќи филмови, вклучувајќи ги и многубројните документарни филмови за Централната информативна служба. 1966-та година, започнува да ги реализира своите сопствени филмови.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во таа цел, Hence Dante Gabriel Rosseti 1861. година изјави дека работата на преведувачот во себе носи стремеж на себелишување и задушување на сопствените креативни импулси,сугерирајќи дека често преведувачот ќе се послужеше со идиоми на својата епоха и со свои сопствени, за да го разубави текстот, но само кога неговото би му припаѓало нему; често по некоја каденца ќе му послужеше, но за структурата на авторот - и по некоја структура, но за авторовата каденца... okno.mk | Margina #8-9 [1994] 27
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
1955 Откако изложбата на неговите италијански дела мина мошне неуспешно, уметникот заминува во Мексико. 1956 Патување во Мексико.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Со карактеристична иронија, Дишан ни ги претставил и играта со зборови и филмот, додека во исто време ја опишува својата сопствена уметничка активност како ништожност - “јас сум оној којшто дише” - и вели дека се откажал од своите проекти (нпр. сликањето и Големото стакло), поради тоа што сето тоа му станало здодевно.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ваквиот идеализам мора да страда, а Дишан не ни дава никакво решение; тој слободно ја признава својата сопствена сексуална фрустрација како главна тема на својата работа, како нпр., неговата игра со зборови со lit- terature: lits reatures - “кревети и промашувања” (или само промашување).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој му говори на човекот со својот сопствен начин на постоење, со своите структури и своите ритми.“
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сето тоа во душата на човека налева радосни чувства, но тишината, ох, таа, дебела и напластена, без луѓе, без овчарски свирки и довикувања во гората, без момински одзив преку песни и смеа од градините, од бунарите и чешмите, без думани прав од гојда кои се враќаат од паша по Голем Пат, разбудува помисла за тоа колку многу човек е поводлив, кревок и неотпорен спрема сè она, убаво, што се случува надвор од него, во природата, додека останува беспомошен да влијае на својот сопствен живот - не успева, или не му е дадено, или не му даваат, само да го одреди неговиот ток, па се џари во празно со насолзени очи низ самракот, и му се причинува дека тука некаде, над него и околу него, во воздухот, притаено чукаат срцата на отидените ближни, на самовилите, на легендите и преданијата, на војните и војводите, срцето на животот што беше, што се закоренил некогаш одамна тука и се ископачи, па му иде да отрча на Молитвена Вода, да се плесне пред кладенецот и да нададе глас, не против непревдите што му се сторени лично нему, туку против неправдите што му се сторени и што му се прават воопшто на животот... ...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш, до пред десетина и повеќе години, во лето, и додека сè уште не беа раштркани по градиштата и низ светот, жителите на Потковицата излегуваа да спијат надвор, во дворовите, под отворено небо.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бог, таков каков што си го замислуваат луѓето, не постои: постои некоја сила, натприродна, која управува со светот, додека луѓето се управуваат според својот сопствен разум и според своите закони.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дали мора да е токму вакво лицето на нерадосната пустина во која на крајот ќе опстане само жедниот кактус на нашата осаменост?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали тоа значи дека секој од нас има свој сопствен, строго определен пат низ животот, и тој наш пат само навидум се приближува, се среќава па дури и вкрстува со патиштата на нашите блиски?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со неколку чекори дојде до малата воденица-играчка, која за да не биде надлетана од нескротливите птици и од другите весели жители на бавчите, ја пееше својата сопствена еднолична песна, слична на летот на огромно водно коњче.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кети ми раскажа една приказна од Стариот крај, за еден славеј, кој бил многу вљубен во својата сопствена песна, и тој пеел со толку силна желба така што неговото мало срце препукнало од песната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Не беше во состојба да каже дали гледаше со своите сопствени очи, дали размислуваше со својот ум, дали слушаше со своите сопствени уши или со оние на Рози.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но сега, кога видел како неговиот мост потонал, бил убеден дека, ако сака да ја смири Луда Река, ќе мора да се бори против злата сила на свој сопствен начин, со натприродни средства.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Даниел се движеше со голема брзина во својата сопствена орбита, една во универзумот на другите, сите јуреа кон дестинациите и кон судбините што не беа нивни избор.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Едниот случај бил кога била објавена неговата книга на неговиот мајчин македонски јазик и честа да биде гостин на родната земја, кога таа е слободна држава и е ковач на својата сопствена судбина, другиот случај бил кога неговиот автобиографски роман Ова е мојата татковина бил најден на канцелариската маса во Белата Куќа на Претседателот Франклин Делано Рузвелт, веднаш по неговата смрт.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Социологот којшто одбрал да го проучува својот сопствен свет во неговите најтесни и познати аспекти не би требало, како што би го направил тоа етнологот, да го одомаќи егзотичното, туку, ако можам да спекулирам со изразот, да го егзотизира одомаќеното, со прекинување на сопствениот интимен однос со начините на живот, кои дури остануваат непознати за него бидејќи се премногу блиски.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Практиките на модерната моќ, изложена во детали од Фуко, се посебно подмолни и ефикасни.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во таа смисла, методите на деконструкција се методи кои “го егзотизираат одомаќеното”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тие ги поттикнуваат индивидуите да го прифатат своето сопствено потчинување, да комуницираат со своите сопствени животи преку техниките на моќ кои ги обликуваат, дури и нивните тела и гестикулации, според одредени “вистини”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ја бранев таа своја сопствена митологија, која учеше дека е можно да читаш без да ги научиш буквите.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И така, пренебрегнала, или отфрлила, нешто што не е идентично ниту со содржината ниту со стилот, нешто што не е ниту длабоко значење ниту површна убавина – а затоа не е ни мажествено ни женствено – имено, стилот како своја сопствена тематика или противтематика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа ја заговарала „чистата, непреводлива, сетилна непосредност“ на уметноста и на нашето искуство.387 Создавајќи таква реска спротивност меѓу херменевтиката на длабочините и еротиката на површините, меѓутоа, Зонтаг не видела што е тоа во површините што им ја прави толку привлечна сетилната непосредност: нивното овоплотено значење.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наместо херменевтика на толкувањето, наместо на потрага која ќе открие што длабоко и вистински значи едно уметничко дело, таа нѐ поттикнувала да се зафатиме со една еротика на уметноста, со осознавање на површините, со опис на естетските вредности, на стилот и на неговите ефекти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако Зонтаг навистина повикувала на опис и на анализа на формата, таа претпочитала да го обрати тој критички протокол и да ја нагласи потребата „подробно да се испитува формалната функција на предметното прашање“388 Но нејзината приврзаност кон формата и кон стилот требало да ја натера да ја види нужноста на еден поинаков потфат, на една херменевтика на стилот – херменевтика на „површините“ што не би била сомничава, туку описна – и да ја согледа можната важност на едно испитување на содржината на формата што би ја нагласило тематиката, односно настраната противтематика, на самиот стил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да ја определи својата сопствена философска позиција, Серл пишува: „Моите сопствени погледи не се вклопуваат во која и да е од традиционалните етикети.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Почувствува дека е внесен во запознавањето на својот живот до таа мера што не можеше да го препознае својот сопствен идентитет.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Заробен во тие стеги од детскиот сликовен свет, тој созрева, бавно осознавајќи ги појавите на поинаков начин од оној што веќе му бил познат: разбирајќи ги на свој сопствен начин, но секогаш поаѓајќи од еден агол, од неговиот агол.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Талкајќи во потрага по својот сопствен идентитет, скитаат, недефинирани, меѓу луѓето.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Значи, ако човекот е свесен за својата сопствена вредност, тој е смирен и доживува внатрешна радост – се искажа Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Лажно его -Лажното его е изѕидано од сликите што го гледал, звуците што ги слушал од своето раѓање, до мигот на неговото разоткривање – продолжи старецот. – Растејќи, човек создава свое сопствено мислење за светото околу себе.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Секое семе, па и човекот како семе, на својот врат ја носи јамката, својата сопствена јамка за свое сопствено загинување.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Човекот е привлечен од тоа единство со цел да се состави со него, да се соедини со својот сопствен извор, од каде што црпи енергија и напојувајќи се, повторно се упатува кон местото каде што треба да ја потроши добиената енергија – рече старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Оттука извира светлината, распрнувајќи се во широк сноп кој се стеснува во своето сопствено прекршување, за да ја отслика стварноста на светот кој не опкружува – така зборуваше старецот, со восхит кон животот, со почит кон човечноста.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Еразмо беше распнат меѓу два пата, прикован за сопствениот крст, кој му тежеше; покрај тоа што знаеше дека мора да го носи, беше немоќен да излезе на крај со неговата тежина, со тежината на своето сопствено физичко тело, со сето она што телото го бара!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Во таква состојба човекот прави своја сопствена програма за сегашноста и за иднината.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Човековата природа е наклонета кон свое сопствено непознавање.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ние сакаме да жртвуваме свои сопствени а не народни животи за создавање услови за едно широко востание и ослободување на нашиот народ.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Нека се знае од сите: македонското ослободување е можно само тогаш кога самото население, густата народна маса, ќе стане на нозе, ќе отвори очи и ќе си ги засука ракавите за да ја исчисти својата земја од мали и големи тирани, господари и господарчиња, самата со својата сопствена нога да го бутне овој изгниен труп каков што е султановата држава16.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Мислам, ако уметноста е совршена, тогаш светот е одвишен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Моќта на индивидуите со отворен ум да донесуваат и пре-донесуваат одлуки за сопствените животи, да произведуваат, готват, измислуваат, избегнуваат свои сопствени лаги, е сериозно ограничена.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Освен тоа, мислам дека поетот никогаш не може да се мери со стварноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Останува само една алтернатива. Го „држиш“ својот сопствен курс.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сметаме дека следниве вистини се очигледни: -Дека сите видови се создадени различни но еднакви; -Дека сите се дарувани, секој посебно, со одредени неотуѓиви права; -Дека им припаѓа Слобода да живеат, Слобода да се Развиваат и Слобода да бараат Среќа на свој сопствен начин; -Дека за да ги заштитат овие од Господ дадени права, социјалните структури природно се појавуваат, засновајќи го својот авторитет врз принципите на љубов кон Бога и почит кон сите форми на живот; Кога која и да е догма на владеење ќе стане деструктивна по животот, слободата и хармонијата, органска должност на младите членови на тој вид е да мутираат, да исчезнат, да иницираат нова социјална структура, поставувајќи ги нејзините основи на такви принципи и организирајќи ја нејзината моќ така што ќе биде можно да се произведе сигурност, среќа и хармонија за сите живи суштества. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 61
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Младите немаат моќ, немаат глас, немаат избор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Постполитичкото информатичко општество коешто денес го развиваме, не функционира по принципите на покорување и конформирање со догмата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Генетската мудрост сугерира дека социјалните структури, долго градени, нема да бидат отфрлени заради неважни причини и минливи цели. Екстазата на мутацијата е балансирана со болката.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ти и твоите драги пријатели започнувате ваша сопствена религија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Досегашното искуство покажува дека припадниците на видовите повеќе се склони да страдаат, бидејќи злото носи страдање, отколку да ги отфрлат формите на кои се навикнати.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Колку што се сеќавам, ако песната е совршена, тогаш нема потреба за палата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во едно интервју од 1968-та тој отворено рече: “Параболата за палата е парабола за уметноста која постои во својата сопствена рамнина и не & е дадено да се бави со стварноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Помеѓу брегот на нормалноста и брегот на лудилото не постои мост.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На оној друг брег секое човечко суштество живее во свој сопствен свет, затоа што лудилото настапува кога Јас се откинува од реалноста, раскинувајќи се во себе, и создава своја сопствена не-реалност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие и ја сознаа опасноста за дележ на Македонија помеѓу тие две држави – ако Македонците самите не се вооружат за да си извојуваат сами, со свои сопствени сили и средства слобода и со тоа да го предупредат дележот на Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Меѓу првите треба да се однесат: 1/ Македонците со своето обединување за преследување на интересите на својата татковина станаа важен фактор што навидум влезе во сојуз со бугарскиот народ и со сите негови официјални претставници за достигнување навидумни општобугарски интереси во Македонија, а всушност со тоа го направи бугарскиот народ и неговите официјални претставници и установи орудија за свои сопствени чисто македонски цели и интереси; 2/ Македонците од сојузници со Бугарите во решавањето на македонското прашање станаа господари на тој сојуз, во кој Бугарите фатија услужливо, а понекогаш и со горчина во душата да ги исполнуваат барањата на Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Само така, како оаза што среде илјадалетна сува пустина се храни од своите сопствени сокови, ќе најдете сила во горчината на своите солзи и ќе опстанете со слава во Христа, а оние што посакале да ве поништат, ќе отстапат. Амин!“
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Убав акварел, но не може да се види, да се навлезе подлабоко и да се одгатне зошто Профим трча со секира по својот сопствен пород заканувајќи му се дека ќе го убие.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Освен на своите сопствени стрипови (некои стрипови има напишано и по нарачка, вклучувајќи неколку од Jabba The Hutt стриповите, што се однесуваат на еден спореден лик од Yвездените војни), Вудринг работи и на дизајнирање на интерактивни медии.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Од овие два карактери и малкумина други, Вудринг креира серија приказни моќни како бајки: Понекогаш тие се чисти алегории, понекогаш содржат суптилни алузии, а најчесто едноставно следат некоја своја сопствена логика.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Ќерко моја, ти роди своја сопствена копија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Тој денес е успешен доктор по спортска медицина и работи во државната болница, но - продолжи Снеже - кога пилето ќе пролета си ја бара слободата за вишен лет и простор за свое сопствено гнездо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Немаше изградено свое сопствено јас.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пијанството, што го носеше крвта, сетена на острината од гладните секачи, завладуваше пред неговите очи над сите тие парталави, тела, а ударите на забите по секој празен заграб ги тераа да завиваат од таа ужасна грозница; беше една глад, кој ништо не беше во состојба да ја утоли; таа растеше со секој дофатен залак, таа побеснуваше во својот лудечки занес, разгорувајќи се, тука, пред неговиот прозорец, а нејзините писоци од болка и од настрвеност говореа и за можноста од тој испреплеткан јазел на крвавото беснило мнозина од нив да излезат и без своите сопствени колкови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мускулите, со кои немаше што да работи, престануваат да му просребруваат, во нив гаснеше онаа маѓија на потребата од напнување, додека стоеше таков, со ноктите вкопани во дланките, со дланките прежилени од своите сопствени нокти и едвај здржувајќи се да не тресне нешто со тупаниците така, за да го здроби со еден замав, едвај задржувајќи се себеси да не истрча низ вратата и да земе да го гази оној снег, да го пробива тој изнаврнат снег, да го изоди сиот сѐ додека здивот не земе да му бие во него како тапан.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
По некогаш, мислејќи на сета онаа крв, истечена по сите снегови назад, си велеше дека не би требало да биде изненаден ни ако го најде некаде папсан во длабочината од својата сопствена трага, оној огромен самјак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Едип ја познава пустината, ја познава како својата сопствена дланка.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Вие имате ортома!“ - го слушнува Глигор својот сопствен глас.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Нашиот народ - сеќавајки се на оние денои кога голорак стана против мошна и организирана армија и успеа да излезе победник од таа борба, - црпи сили за великите дела што пак, со своите сопствени раце, ги создава во слободната и среќна Татковина.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Американците наредени еден зад друг (како визит-картите во организерот) влегуваат во својата сопствена земја во еден организациски поредок.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И започна секој предмет внатре да живее свој сопствен живот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Можеме да ја заклучиме студијата за ПОСТУТОПИСКАТА ФАЗА во МОДЕРНАТА УМЕТНОСТ со тврдењето дека двата различни контексти во кои беа изведувани ЗАПАДНИТЕ и ИСТОЧНИТЕ експерименти ја лишија МОДЕРНАТА УМЕТНОСТ од нејзиниот интернационален карактер, секој во својот сопствен домен ОТУЃУВАЈЌИ ја од религиозно-УТОПИСКАТА функција.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На оние што сѐ уште се подготвени налутено да се присетат на „турските ѕверства“, ќе им одговори Владимир Соловјев: „Турските ѕверства ние ги помниме, а зарем одамна во Русија, па и во другите земји, сопствените турски ѕверства исчезнале?... а што се однесува до вашите христијани и нехристијани, за жртвите на сите ѕверства la question manque d’interet (прашањето е лишено од интерес): ако мене некој ми ја гули кожата, јас нема да му се обраќам со прашањето: од која сте вие вероисповед, милостив господине? - и ни најмалку нема да бидам утешен ако се покаже дека луѓето што мене ме мачат се непријатни и неугодни не само за мене, туку згора на тоа, како христијани, гнасни се и за својот сопствен Бог, со чиишто заповеди се подбиваат“. 10.08.1992.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Јас всушност и не добив попрецизни информации од кои ќе беше задоволна Шестата управа на Сојузното министерство за надворешни работи во Белград.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас како да имав свое сопствено досие за палестинското прашање, кое не можеше да се смести во вообичените дипломатски клишеа кои подоцна ќе добиеја шифриран облик од прецизниот и беспогрешен шифрант во амбасадата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Војната ја води секоја владејачка група против своите сопствени поданици, а цел на војната не е да се изврши или да се спречи освојување на територија, туку да се сочува структурата на општеството таква каква што е.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ефектот ќе беше сосем ист доколку трите супер држави, наместо да војуваат меѓу себе, се договореа да живеат во траен мир, секоја од нив незагрозувана во своите сопствени граници.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Помош и разбирање немаше ни од својата сопствена жена која постојано му ја јадеше душата дека се зафатил со работи од кои нема никаква корист, а само штета.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Од 93-та имаме свој сопствен Интернет on-line систем, наречен Hacktic па преименуван во Acess for all, и тоа ни дава можност да дознаеме како се создава сопствена он-лине култура во Амстердам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Дали тоа значи дека само некаков “скелет”, некаква базична структура е запишана во браздите на плочата и дека различните грамофони си имаат своја сопствена интерпретација?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тој во основа е уметник, работеше уште во доцните шеесетти, во исто време со армијата, развивајќи свои сопствени типови на ВР.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ако еднаш го стартуваме, никогаш веќе нема да дозволи да се задоволи со рутински задачи. u Не ли е премногу идеалистички да се каже дека сакаат луѓето да прават свои сопствени програми?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Мислам дека тоа само покажува дека секој од нас си има свој сопствен начин за интерпретација на пораките кои што ги прима... (Замислено Ахил го спушта погледот врз ливчињата од чајот на дното на неговата празна шоља за чај) Уште чај Ахиле? 40 Margina #17-18 [1995] | okno.mk Да, ве молам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Го имаме овој интересен конфликт - смислата на насоката, потребата да се стигне некаде, но во медиум кој има своја сопствена, веројатно различна, смисла на насока. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 143 ñКако се нарекуваш себеси деновиве, продуцент?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И со тоа може сам да си направи програма и да си го води својот сопствен свет во толкава мера, каква што денес никој не може да си замисли.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Анѓа се осмели да го погледне овој силен Турчин и просто си го виде својот сопствен сурат во неговиот и веднаш се вџаши, па почна да мрда со устата, ширејќи ги рацете за прегратка и вртејќи се кон него. – Ан... Ан... Ан... нгеле, брате!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И исто така, како што заспа, се најде во очигледно сознание дека оди на својата сопствена егзекуција.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но ова е прашање во кое тој би се впуштил кога би правел запис или би го раскажувал својот сопствен живот. Тоа сега не е случај.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Чиј - не знаеше, на својот сопствен пат не смееше да мисли.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Таа е негова дејност и негово царство, коешто го воспоставува тој во својата сопствена сфера“, вели Хегел.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Дури веруваше дека веќе не е исправен во своето сопствено бунило пред обични и јасни прашања: Дали човекот може да слегува од врвот ако веќе не се качил на него?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во срцето, во извежбаната пумпа, се дотураат нови количества гориво за брза потрошувачка и квалитетниот примерок на Ла Метриевиот I`homme machine, „механизмот што ја навива својата сопствена еластичност“, со максимална брзина влетува во целта.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Надица седнува на него, јас на песокта.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
-Не чини да се шпионира својата сопствена љубов - ми дофрлуваше бездушно мојот невидлив сосед.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Гледај си ја работата - му порачав тихо и низ заби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Трајчеица, возбудена и самата од своите сопствени зборови, потстана од столот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А тој, маѓосан од љубовта, за сите вакви обавестувања имаше некое свое сопствено толкување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не сакаат да го измачуваат со тажната вистина дека веќе ја нема.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За него, најдобар начин да се заштити беше да стане режисер, оној за кого сонуваат сите филмски ѕвезди, да стане свој сопствен продуцент, да научи повеќе за филмската техника и од самите техничари!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
За да го докажеме тоа, не е потребно да се избере некоја суспенз-сцена; „хичкоковскиот” стил ќе се препознае дури и во сцена со разговор меѓу две личности, едноставно по драмскиот квалитет на кадрирањето, по вистински единствениот начин да ги раздели погледите, да ги поедностави движењата, да воведе тишина во текот на дијалогот, по вештината да создаде чувство меѓу публиката дека една од двете личности доминира над другата (или дека е заљубена во другата, или љубоморна на другата), да сугерира, надвор од дијалогот, точна драмска атмосфера, и најпосле, по уметноста да нè води од една кон друга емоција, според својата сопствена интуиција.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Интервјуто со овој автор го водеше редакцијата на американското списание „Telos“ во Лидс, Англија, во јуни 1992. година.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ако звуците изгледаа опасни за тековната структура компјутерот ќе избереше нова.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но кога станува збор за слобода во општес­твото, колку подобро можете да ги примените вашите интенции, толку некој друг има послаби шанси да ги примени своите сопствени желби.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
КИБЕР Е СТАРОГРЧКИ ЗБОР ЗА ПИЛОТ Големиот пилот може да едри дури и кога едрото му е скинато.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа е причината поради која не знам како може да се измери „вкупното количество на слобода во општеството”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На својот сопствен живот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Практично грамофонот ја менуваше својата сопствена структура.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Одеднаш, секој од овие аспекти има свој сопствен простор, а на кој начин тие сега доаѓаат во интеракција тоа допрва треба да го осознаеме. превод: Г.Н. Ом
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Влегува веднаш по дигањето на завесата, бришејќи. го грижливо со четка фесот на чорбаџи Теодос, оди полека на прсти, зборува тихо плашејќи се од својот сопствен глас.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
На секој пациент му е потребно охрабрување да ја сочува својата сопствена индивидуалност и идентитет, да не се загуби во масата на другите пациенти.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во еден момент, уметникот стана карактер, играјќи улога внатре во својата сопствена уметност.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Колку што помалку Жилберт&Џорџ го правеа ова, толку повеќе нивното дело добиваше лична артифициелност, отпадок од нивниот секојдневен живот, толку поуверливи тие стануваа, како Живи Скулптури кои пеат, играат...
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Повторно како и сите дендии, единствена штета е што и тие се чувствуваат должни да обезбедат дела, нешта, за разлика од оригиналниот денди Beau Brummel, кој величествено одби да создава било што освен својата сопствена персона.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Денес, кога луѓето ја изгубија својата сенка, итна е потребата да се биде следен од некого, денес кога секој ги покрива своите сопствени траги, итна е потребата некој да ви навлезе во трагата, дури и ако со тоа ја брише и прави вие да исчезнете; тоа е конспиративен начин на исчезнување, тука се игра некој симболичен облик на обврска, еден таинствен облик на врзување и разврзување.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И. К.: Вашето прашање е воедно и одговор.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ние живееме во култура која тежнее секому од нас да му ја пренесе одговорноста за својот сопствен живот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Извештаченоста е онаа чудна состојба на душата во која свеста штотуку прогледува, како што тоа го кажува Гомбрович, увидувајќи го лицемерството на својата состојба, и кое се состои во создавањето на еден вештачки двојник, во правењето еден вештачки автомат на својата сопствена суштина, што значи во понадворешнувањето на себеси како друг, со милоста на знаците.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сепак, и покрај сите мапи, сите цариници, стражарници и опрема за следење, луѓето секогаш ќе наоѓаат начини да ги заобиколат границите или да ги користат за свои сопствени цели.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Со паѓањето на Советскиот блок и распадот на поранешна Југославија, 1990-те повторно ги оживеаја крвавите обиди да се „исколчат“ ексклузивни и неспорни државни територии, како остаток од „големата фикција“ на геополитиката на 19 век, имено „дека сите нации имаат право, ако не и судбина, да владеат во свои национални држави, на своја сопствена територија“.17 Историски гледано, границите долго време имаа улога (и се засноваа) на етнички и религиозни разделници. 16 Во овој поглед постојат значајни разлики помеѓу Азија, од една страна, и Африка и Америка од друга.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Геа, со раскошни гради, мајка на сите створенија... била сосема сама по себе уроборос... змија која ја гризе својата сопствена опашка, алфа и омега...
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Признавам, од опусот на Барт најмногу сум приврзана кон неговите подоцнежни книги, оние од постструктуралистичката фаза на неговото пишување, жанровски и методолошки хибридни (како Задоволство во текстот/Lе plaisir du texte, 1973, или Светлата соба/Lа chambre claire, 1980) и белким и поради тоа апсолутно заводливи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кој вели дека кодот за нејзиното искажување фамозниот љубовен dis-cursus функционира како некој вечен календар или некоја енциклопедија на афективната култура: постојано се врти во круг, повторувајќи се без прекин (Barthes, 2007: 17).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Твојата последна книга, која трага по Елен Лејбовиц една таинствена жена што сосема ненајдено, според својот сопствен избор и по своја свесна одлука, накратко влегла во Твојот живот, но и излегла од него на сосема идентичен начин не може да се толкува поинаку освен како низа фрагменти од љубовниот дискурс.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Според него, тој договор не требало да значи дека е насочен против Велика Британија или против Русија или против кој било друг.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Државата и војската имале формирано свои сопствени сигурносни и контраразнавачки процедури, а армијата и морнарицата формирале одделни служби за дешифрирање и читање на информациите што пристигнувале од дипломатските претставници на САД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во однос на тоа каква била американската разузнавачка служба, американскиот дипломат Роберт Марфи, во годините пред војната, истакнал: „мора да се признае дека нашата разузнавачка служба во 1940 година беше примитивна и некорисна.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Под тоа тој мислел на постигнување "договор меѓу демократите од сите држави на Европа западно од Русија, почнувајќи од Франција, Германија и Италија, во таа смисла шти тие своите сопствени локални проблеми ќе ги решаваат помирувачки и со арбитража".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Два пасуса подолу, Rychlack ја покажува својата сопствена конфузност: Суштинска точка е дека . . . машината - која може да биде опишана на само екстроспективен начин - ни прави илузија дека се одвива интроспективен okno.mk | Margina #3 [1994] 91 процес . . .
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Субјектот што се одразува во својот сопствен објект не може да има свест за процесот, инстанцата што ќе ги опфати и идентификува релатите мора да биде од повисок гносеолошки ред.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Како што ја поставува Гибсон својата позната фраза: „Улицата има свој сопствен начин на користење на технологијата”. 38 Margina #3 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Мене, пак, ме учеа во социјализмот да не верувам во бога, но јас си имав своја сопствена претстава за него, знам дека постои нешто отаде заумното, знам дека сме дојдени со некоја задача на овој свет и затоа сакав да имам деца, можеби и нешто повеќе, што ме чинеше еден брак, сакав да бидам креативец и да оставам и нешто духовно зад себе. И без религијата – преживеав,
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но, гледам дека и ти не сакаш да се облекуваш со „марка„ облеки – забележа таа и како во срце да ме погоди.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На тој начин побрзо ќе стигне до својот сопствен стил и вкус.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да бидам попрецизна, всушност, тоа не беше нејзина туку моја книга, романот што ми го имаше ветено којзнае од кога и што со нетрпение го очекував веќе со години.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа си ја пишуваше и си ја читаше својата сопствена книга.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
ДЕНА И ТРОЛОВИТЕ
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И напишав. Дури ставив и наслов: ПО СВОИТЕ СОПСТВЕНИ СТАПКИ „Родена е на 9 ноември 1983 година, во Скопје, Македонија, земја не толку позната за пошироката културна и светска јавност.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не заборавија. Кога се запознавме, постојано зборуваа за вас.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Баш бев среќна што си имам свое сопствено детство!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да заборават на своите сопствени деца?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Второ дете е во семејството на, во тоа време, познати интелектуалци во градот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Си помислив само дека бев во право, таа беше само една напатена девојка која запловила во кругот на својот сопствен пекол, правејќи им замки и лошотии на другите.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)