свој (прид.) - скршен (прид.)

Но кога, конечно, јоргованите расцутеа и кога опојната миризба се рашири околу бисерните води на реката, тој се пренесуваше во рајската градина на своето детство, кај својата мајка која не престануваше да го повикува во својот скршен лет кон изгубената рода...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ги мести своите скршени наочари што се држат со селотејп.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Не знаевме што да правиме со својата осакатена глава, со своите скршени раце, со самите себеси.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)