свој (прид.) - рачен (прид.)

Тој погледна на својот рачен часовник.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во тој момент О'Брајан погледна на својот рачен часовник, виде дека е речиси единаесет нула нула и очигледно реши да остане во Одделот за документација додека да завршат Двете минути омраза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и не сакаше да се мрдне за да погледне во својот рачен часовник и да види колку е часот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Пред да ја запали, благо го потчукна едниот крај од цигарата врз својот рачен зглоб.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Претседателот на Дисциплинската комисија не е пушач, има намрштено лице и видливо нестрплив поради што често го проверува времето на својот рачен часовник.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Човекот во сина облека погледна во својот рачен часовник и потоа го свитка весникот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Човекот во сина облека погледна во својот рачен часовник и потоа го свитка весникот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Рече: „Ана веќе нѐ чека.“ Се свртев кон ѕидот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја крена раката но не одмавна – раката се запре пред лицето, не од некоја помисла за смислата и бесмислата, туку затоа што се загледа во својот рачен часовник.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја погледна Херкулина. Таа го искористи моментот за да покаже кон својот рачен часовник и да го потсети дека времето за посета истекло.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не оставајќи ѝ време да реагира, ја повлече со левата рака, а десната ѝ ја стави околу вратот и му викна на Сатурн Волшебникот: – Одете си! Сатурн побегна избезумен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Го слушаше својот рачен часовник на зглобот како отчукува но само напола свесен за тоа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кругот од деца се тискаше околу Минк, додека таа ѝ се муртеше на својата рачна изработка од лажици и своевидниот квадратест апарат од чекани и цевки. „Овде, па овде“, мрмореше Минк.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)