свој (прид.) - разбрануван (прид.)

Оттогаш ја добива целосно својата смисла симболиката на водата, со едно езеро синоним на чистотата, појавено многу време пред човекот, со својата разбранувана вода која, откако ќе го напушти својот вечен резервоар, не знае граници.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во неа таа сега го гледа своето разбранувано море.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ниту во секојдневните молитви веќе не можеше да најде спокојно ќоше за да се скрие од својот разбрануван немир.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)