ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

- Зулумџиите доаѓаат!!! - се тркалаше стравот во и околу очите им, создавајки предсмртен блесок, како последен вик на куршумот, кој одсвирувајки ја својата последна панична нота затајува во човечкото месо.

Мајка ми беше при крајот на својата последна бременост, но никако да се ослободи од куќните грижи, да го одржува редот како секогаш.

Движењето на неговите мускули и реакциите на нервниот систем, мерени од соодветни медицински направи, е поврзано со жива сликовна/графичка и звучна претстава на мониторите и MIDI музичките инструменти, такашто неговата со технолигијата забрзана, набљудувана, стимулирана (и со тоа дијалошка) екстатичност, инсценирана во перформансот (во своите последни перформанси употребува и робот со камера во „главата” која истовремено го снима), визуализира и произведува звучни ефекти.

Низ неговиот перформанс, се чини, како Jean Baudrillard да ја развивал својата мисла за приклученоста на телото и за протетскиот сензибилитет; Stelarc е со 100 и повеќе метри кабел приклучен на различни апаратури, исто така електронските додатоци го спојуваат во нова, да ја наречеме франкенштајновска целина, неговото, со додаток на трета електронска рака крајно артифицелно тело.

Во своите последни песни самиот себе се опишува како поразен, како просјак, понижен и навреден, како некој кој е сместен во кварт за сиромашни.

Околу пладнина Тренков си ја даде својата последна наредба на војводите: — Ајде сега, другари, соберете ги луѓето и право на чешмата во жиовските ливади! Тивко, со мукает слегувајте.

Дури да слезат до чешмата, низ растот останаа пет шеесет може и стотина од селаните, што на Толета не му откина од острото око, бидејќи сите в глава ги познаваше.

Во своите последни години, тој се соочи, се бореше и триумфираше над крајниот, врвен демон на човековото постоење.

За својата последна инсталација, Еве каде живееме, во центарот Помпиду, Кабаков, за неколку недели, „изгради” огромен декор, користејќи ги сите клишеа и најочигледните средства за да ја реизгради илузијата.

И, во слава на својата сѐ поблиска смрт, Лири ентузијастично прави планови како своите последни часови да ги изрежира во еден психоделичен сјај.

Она што е посебно силно е што Кит ги одживеа, изрази и реализира овие моќни емоции во своите последни дела.

А на крајот, пред да го направи својот последен обид со влакното, видов во неговото лице израз кој како да не припаѓаше таму.

Но, греши кога сугерира дека Бојс е сепак подобар политичар отколку уметник и греши исто така во својата последна книга (2) кога го зема здраво за готово прочуениот концепт на проширена уметност и прави од месијанската визија на уметникот свој непремостлив хоризонт.

Ако Симан се однесувал како да не ја познава волјата на уметникот да побегне од системот на уметноста, тоа го сторил само за уште подобро да ја открие претпоставената вредност на делото на Бојс и поуспешно да ја вклопи, преку каталог, во серијата на “класици на ХХ век”.

Токму затоа Макс Рајтман е во право кога, во “Le Monde” (од 23 јуни 1994) сфаќа дека Симан повеќе го сака Бојс како уметник отколку како политичар.

Татко продолжуваше, овој прв ден во градот крај реката, да го поврзува со својот последен цариградски ден, макар што, меѓу нив, имаше поминато дваесет години.

И сега, оваа петвековна отоманска синтеза на градот крај реката, соголена до својот последен декор, во оваа џамија, каде што се вардеше светата тишина, уште од времето на султанот Мурат Втори, кога џамијата се извишуваше, како своевидна верска тврдина во просторот, па преку султанот Ахмед, с до последниот престој на султанот Рашид.

Грчките пропагандисти одамна го трујат тамошниот народ и му ја убиваат душата; арнаутите им ги отимаат имотите на селаните, им ги палат куќите и ги убиваат; цинцарските анџии и чорбаџии, кои скоро секогаш биле грчко оружје, тој несреќен крај го имаат доведено во страшна положба; агентите на Милоша Милоевиќа - кои би требало да бидат апостоли на јужнославјанското единство и ангели-хранители на незаштитените и убиените, т.е. кои би требало да ги заштитуваат бугарската народност и бугарското име - проповедаат некакви назадни идеи, сеат раздор, создаваат поблеми и ги тераат своите браќа и сојузници да го изгубат и својот последен карактер и да се фрлат во прегратките на јужнославјанските непријатели.

Мајка си ја затекна тешко разболена; имаше уште само толку денови и сили да го благослови и да му ја каже својата последна, претсмртна желба - да не ја закопуваат како сите Акиноски дотогаш на гробиштата во Битола, туку да ја закопаат тука, во Потковицата, на гробиштата на Рамник на Горник.

Ова можеше да биде тешко обвинение, на кое како да чекаа блиските ликови од овој театар на апсурдот со свој последен чин во замрачената балканска крчма.

Кутрото срнче! Како да сакало со својот последен поглед да ја собере сета убавина на просторот околу себе.

И потем рече: „Јас само сакам да лежиш малку мирна и да ми дозволиш да си ја исполнам својата последна цивилна желба“, рече.

Ахил се помирува со несомерливиот јаз меѓу чувството и неговиот израз дури при својата последна средба со Пријам, кој му дава пример како да живее со него – како да го пополни истиот тој јаз.

Тогаш целото човечко општење и целата човечка општественост ќе се распаднат, а предивото на човечката односност ќе се расука – како што некое време се расукува во мрачниот дел кон крајот од Илијадата.

И така, ќе ја загубат целата делотворност и ќе престанат да функционираат: веќе нема да можат да служат за испреплетување на луѓето во мрежа од општествени размени, ниту сега ниту во иднина.

Откажувајќи се од секаков обид да го искаже она што навистина го чувствува кон Ахила, Пријам, несебично решен да си го откупи од Ахила трупот на мртвиот син, Хектор, му ги бакнува рацете на оној што му ги убил децата.

Тогаш групата беше во својата последна инкарнација.

Сани веќе беше трудна и групата се викаше Паганска Ноќ.

Кога Далтон ќе ја праша што размислува, таа одговара, “Ништо”, но всушност си ја замислува зимата и како сигурно ќе немаат доволно за јадење.

Во својот последен роман, Мирко Ковач „Град во огледало“ со кој ги собра книжевните награди на три држави - бивши федерални единки на СФРЈ, на вметнатите цитати во содржината на романот, не ги именува авторите.

„Поведи ме, Господе, кон престолот свој, оти на мојот живот му се гледа крајот и времето да ти се придружам дојде.

Налактен на масата, Савле ја мрмореше својата последна утринска молитва во колибата, оти срцето му кажа дека оној што зад него ги читаше неговите чкртаници е последниот што треба да го пречека и да го одведе.

Во крвавиот траг на боиштето остана само едно од тие изребрени суви тела, што се превиваше во морничаво, жилаво умирање, продолжувајќи за сето време да замавнува во празнината со своите задни нозе, чиниш и во своите последни соништа продолжуваше да бега, некаде во некоја шума, некаде меѓу некои стебла, однесувајќи ја и од онаа страна на животот својата исконска глад.

Беше еден сосема тих глас, а по него еден длабок одглас на нешто како далечен истрел, кој потоа како да се повтори од поблиску, а низ сето тоа, едвај дофатливо за слухот, се носеа последните одзвуци од нешто, што не беше ни писок ни волчешко завивање, а тој во таа своја потонатост можеше уште да помисли дека вака може да се разреси во своите последни одзиви само човечкиот вик.

И додека тој ја возеше својата последна трка, таа за последен пат поминуваше улица. Имаше само 16 години и не се избори.

Брзам во овој свој последен ден да дораскажам и не можам: ноќе го сонувам настанот, имам деведесет и пет години, и веќе не знам што сум сонил а што сум доживеал.

Но умирачката, оче, има свој есап: половина лице ми е истинато и скаменето, утре можам да се вкочанам до ножните прсти.

Ги броеше своите последни воздишки со надеж дека последната бргу ќе стаса.

Месечината беше пред мена и, во својата последна полноглавост за тие летни мигови, го исчекуваше својот необичен познајник за весела игра од која собата мирисаше на пресно ископан гроб.

Ќе мора, без пардон, да се измолкне од ланецот на патријархалниот дух, со којшто е „вланчано” ова општество, мора посмело да го истакне своето природно право, и тоа на живот, нов, сложен, богат живот, со сета уста мора да објави „Да живее животот! ”, на тој начин заглушувајќи ја страшната старечка коскена треска од која чкрипи, штрака и одекнува, со својата последна сила, „Viva la muerte!”.

„Планинците” и „пештерците” се дигнаа на својот последен поход против „загубата на себе”, и рушејќи и пљачкосувајќи направија сè за да нè вратат во состојбата на вознемирување и поттикнување на нагонот за борба и самоодржување во најпрвобитна смисла.

И кога времето на Хабиб Бургиба завршуваше во мит, новиот владетел Бен Али, го посетуваше стариот владетел, во една пригода го донесе и во картагинската палата, но тоа се случи многу подоцна...

Со овие неизбежни мисли за сјајот и бедата на владеењето во нова Картагина, во која стариот Југурта ги завршуваше своите последни години во својот златен кафез, се доближувавме кон Добриот `рт, на долго очекуваната матанѕа...

Камилски при својот последен престој во Париз најпосле кај париските букинисти ја најде и долго бараната студија на Андре Мазон Lexique de la guerre et de la revolution en Russie (1914-1918), Лексиката на војната и Револуцијата во Русија (1914-1918), издадена од издавачот крај Сорбона Оноре Шампион.

Камилски зачудено го погледна Татко, не сакаше да им верува на неговите зборови.

Камилски долго време зборуваше за личноста и делото на Андре Мазон, според Татко оддалечувајќи се од нивната мисија, но остануваше полн со разбирање и толерантен кон искажувањето на Камилски, верувајќи дека тој, сепак, ќе се врати, по заобиколен или спореден пат на основната тема, ќе ја збогати потрагата со нови идеи.

Тој набргу ги сподели своите нови дилеми, откако Камилски ги изнесе резултатите од својот последен извештај: Колку и да работиме, внесено и вредно, ние тешко ќе стигнеме до нашата вистинска цел: да минеме низ јазичното чистилиште на сите турцизми во балканските јазици и да ја утврдиме листата на стоте (без)опасни зборови?

Тоа е темата за која расправам во својата последна книга The Art of The Engine.

„Ќе ти помогнам... ќе разберам...“ Елена меко ги стави своите раце врз рацете на Марија, која сѐ уште цврсто ја притискаше како давеник својата последна надеж.

Еве на пример, младиот Лен Вајсмен: две години помлад од мене, има три филма исто ко мене, својот прв филм го снимал кога јас сум го снимал својот последен... само што неговиот прв филм е мега-хит, вториот му е уште повеќе мега-хит, а неговиот последен филм е супермега- хит!

XXX Има едно вовче од детството кое не стигнало на својата последна станица, вовче што не престанува да се префрлува од сон во сон.

Но, во текот на своите последни дваесет и три години Хичкок работеше во Америка; повеќе од половината од својот творечки живот го помина во таа земја.

Некои цртежи од овој период содржат во себе намерна нападна незграпност, додека останатите се сиромашни и едноставни.

Во своите последни и најпродуктивни години, Кле се подложи на спиритуално преиспитување на „детското” во себе, истовремено соочувајќи се со веќе лебдечката смрт. 108 Margina #21 [1995] | okno.mk

Во текот на модернитетот секогаш постоеше малцинство од привилегирани луѓе, членови на елитите, кои сакаа што помало мешање од страна на општеството, но мнозинството, доколку тоа му беше допуштено, нив ги прегласуваше и ја фаворизираше државната редистрибуција на доходот.

Во својата последна книга Галбрајт пишува дека за прв пат во историјата на модернитетот поголемиот број луѓе сакаат можности за онаа слобода што носи ризик.

Овој руски емигрант, кој во Езерото си ја откри својата дефинитивна татковина, сакаше со откривањето на мистичниот пат на јагулите и на неговиот опстанок, да им ја упати својата последна порака на луѓето од овој крај, на човештвото.

8. Студено е И пред мапата на ова старостојбиште Ја пееме својата последна утрена.

Сега градот, што ги измери, вкуси и намириса, што ги искористи сите свои моќи освен една, ги подготви за да ја употреби и својата последна способност, моќта на говорот.

Не бев сигурен од кои мои зборови го беше извлекол својот последен заклучок, но Стариот писател, одобрувајќи со главата, неочекувано констатира: - Значи сепак вие верувате.

Дали тоа беше некој вид збогување, или Артистот, веќе потполно во својот свет, си се смееше на својата последна, најуспешна шега?