свој (прид.) - осамен (прид.)

Со какви мисли, со какви нови намери таа вечер влезе во својот осамен дом на малата височинка над автопатот не би можело да се тврди.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
На своите осамени обиколки на синорот беше стигнал да се зближи некако со говедарката Ристана Голушкоска со син ѝ Димко Силистарко, па тие, не без сочувство за нивните страдања во туѓа земја и меѓу туѓинци, брзо ја разнесоа низ Потковицата: Додека бил Видан малечко и додека мајка му можела да работи, го водела со себе по белградските господарски куќи за да ѝ помага.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но кога тој нараснал а таа почнала да поболува, морал сам да заработува за двајцата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Под гробиштата беше станицата со своите слепи колосеци, над гробиштата беше Водно со своите осамени вили.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)