ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ова се случи откако падна од столот.

Кога Нико беше во емисијата отсвири една песна на својата мала органа, што беше сосема во ред, но кога Мерв се обиде да поразговара со неа таа едноставно седеше не зборувајќи ништо.

Тој стана толку очаен, што уште тука, во живиот пренос, бараше некој од организаторите да му објасни која е таа девојка воопшто и што таа бара во неговата емисија.

Тој читаше лежејќи на кревет во своето мало сопче, кога братучеда му ја доведе.

Скопските раскази немаат претензија да бидат сеопфатен приказ на сите раскази воопшто, напишани во чест на градот под скопското Кале, кој лирски тивко пулсира со своите мали сништа на двата брега од реката Вардар, а веројатно нема да го понесат ни епитетот „прв” и „единствен” проект од ваков тип.

Разбојник со сета своја сила се обидуваше да не погледне во рацете на Пиерот, затскривајќи го своето мало опавче што почна френетично да мавта.

Сите глупаци заминуваат на летување во своите мали автомобили.

” “Пријдете поблизу, Курови, со своите мали синчиња-курчиња.

” (...) По пазарот се шетка Еј Џеј, во црн мантил, со еден лешинар на рамото.

Овцата што вчера се ојагни не сакаше да стане и да го остави своето мало јагненце, Снежанка, па Бојан и донесе вода во една дрвена копанка.

А добриот дедо Стамен си мислеше како да му угоди на своето мало палаво внуче.

Како вистински јаничар тој беше во состојба да ја жртвува својата мала татковина и својот идентитет на Грузинец за идеолошката татковина на советскиот комунизам.

И да почнат да ги градат своите мали мовчиња.

Со своето мало ноже ја исече лентата по рабовите, го отстрани капакот и со детска одушевеност се загледа во кутијата.

Во моментот кога Милан и мачорот се појавија на терасата, родителите кренаа врева обидувајќи се да ги охрабрат своите мали и неразвиени гавранчиња да ги употребат своите крилца.

Тоа под прагот стружеше на својата мала виолина штурче.

Прогледај! Пренеси го своето мало тело преку мракот, со силата на духот, кој не го гледаш!

Ја повикува на танго, а таа сериозно му го подава своето мало, голо, деформирано стопало.

Ниту толку не го сакам!- и покажува нокте од своето мало прсте."

Само додека го хранеше своето мало срнче, или додека го упатуваше во некое ново откривање по неговиот свет, тој забораваше на сѐ друго и ѝ загубуваше за некое време дира и на таа своја тага.

А мама ја поттикнуваше да посака... ете, што било, велејќи ѝ дека мама ќе ѝ зготви на својата мала принцеза сè што таа ќе замисли во тоа свое бушаво главче.

Со себе како млада тинејџерка ја носеше својата мала, но скапоцена камера. Ја носеше секогаш обесена на вратот.

Слаби, ненахранети, одвај сврзани детски телциња, како шумоглави се вртевме околу својата мала, саката сенка.

Над овие остатоци Хабиб Бургиба сакаше да ја извиши својата мала империја.

Климент Камилски, по обичај, не доцнеше, носејќи го неизоставно своето жолто куферче, преполно со книги, ракописи и белешки како своја мала прирачна библиотека, во која ги менуваше книгите според новиот збор што требаше да се третира.

Татко покрај основните податоци за потеклото на зборот милет, разговорот го започна уште со неколку воведни напомени: Милетот, во Османската Империја, претставувал облик на социјална поделба по религиозен (и етнорелигиозен) карактер.

Разбра, ги познаваше луѓето од својата мала кукулинска и иселеничка државичка на чие чело се намести своеволно и безуспешно. го сметаа за непријател.

Во канцеларијата на директорот Цвета се однесуваше слободно како во својата мала соба во бараката во која беше сместено бифето.

По него заплускаа и каданите, а Халиле уморена, се истрча и се испружи до него на постелата, клавајќи ја својата мала главичка на неговиот скут.

Само Татко остану­ваше неодлучен во својата мала библиотека.

Мајка си живееше со реликвиите на својата мала балканска митологија којашто Татко, на еден друг начин, ја бараше во своите книги.

Мајка ја доживуваше својата мала, задоцнета задгранична катарза.

Доаѓаше со своето мало торбиче, во кое беше нејзината ноќница, нејзиното шише со лимонска тоалетна вода од која никогаш не се разделуваше, доаѓаше со чоколади за децата, со тегла ајвар или слатко, што ги беше подготвила сама, таа есен, и со книга од Татковата библиотека.

Дали Европа ќе има храброст да биде соли­дарна вон своите мали граници, или, уште попросто, дали ќе имаме смелост 350 милиони луѓе да ги третираме онака како што сега третираме 35 милиони Шпанци?

- Шепичка, другар, тоа е хуфта... хуфта. – повтори и ја подаде пред Василопулос својата мала шепа и во тој миг заличи на питач пред црква.

Излегувај ти... тии... - Кузе ја фати за рака и ја повлече кон вратата.

- Не греши душа, синко... Толкунѕаво гршче пченичка собрав.

Ја истераа надвор со она секојдневното што десетици луѓе го слушаа во Прењес: “Ние ќе ти покажеме”.

Тоа августовско утро во Прага Сите ги прекоруваа своите мали кученца кои баш сега најдоа по пет пати да мочаат во тревниците послани со свежи ѕвезди а за баксуз, никаде немаше натпис: мочањето врз тревници од ѕвезди е забрането.

Би сакал да бидам птица на која таа со своите мали бели и остри секачи би ѝ ја одгризала главата.

Честопати се фаќав себеси во позиција, но и поза на преамбициозен балкански Дон Кихот, кој со амбициите на Растињак, се обидуваше да ја истакне својата личност и судбината на својата мала земја.

Втората солуција, според него, била „балканска федерација, во која ќе бидат вклучени сите балкански народи, откажувајќи се од својот мал национализам во рамките на заеничката федерална држава, секоја земја задржувајќи ограничен суверенитет“.

И сметал уште дека големите сили не би смееле да ги разделат балканските заедници на сфери на влијание.

Него Турците го натерале да стане комита и потоа, откако ја собрал својата мала чета, и војвода станал.

Сите ја знаат големата вистина и се колат за своите мали вистини.

Од кожарско-ќурчиската чаршија, од Капан-ан до Туз пазар, туфекчиската чаршија од Мустафа-пашината џамија, дуќаните и работилниците со ножови, сабји и друго оружје, до платнарите, абаџиите, бојаџиите, казанџиите, сарачите, јорганџиите, калајџиите, терзиите и кафтанџиите, сѐ беше на нога и траскаше, чукаше, коваше, тропаше, викаше, довикуваше, и повикуваше, а дуќанџиите шеткаа пред своите мали царства, не сакајќи да мислат на големото што ги беше поклопило и кое им ја пиеше и потта, и душата.

Мајко моја, најмила моја мајчице, почнав да липам, каде си сега ти, да ја спасиш својата мала ќеркичка, знаеш ли што ѝ се случува?

Татичко, кога ти би знаел, не би ме оставил вака сама во шумата, сигурно би презел нешто.

Вечерва тој на своето мало сестриче ќе му раскажува за убавото, малечко зајаче.

И да почнат да ги градат своите мали мовчиња.

А се знаеше: скоро секогаш околу пет часот попладне, по патчето што низ угорницата обрасната со маслини, се стрчуваше преубавиот бел коњ со својот мал, црномурест јавач.