ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Секој човек си има свој внатрешен учител или водич, него само треба да го повикаш и да го слушаш, да слушаш: тој кога те подучува не оди никогаш против тебе!

Тогаш, ангелот веднаш те убедува дека знаеш да читаш, да го читаш животот. – ми зборуваше баба ми – Она што сме ние, што ни претставува нас е тоа она што спонтано, случајно сме го запаметиле во текот на животот, дали од читање, слушање од други луѓе или слушање на својот внатрешен учител, не е воопшто важно!

Но тој, татко ми како да имаше еден свој внатрешен јазик на тишината, на кој му ги доверуваше своите незадржливи мисли на кој и да било надворешен јазик.

Тој претставува привлечност по својата архитектура, која многу се разликува од постојната, и по својата внатрешна уреденост.

„Сега е моментот својот внатрешен прекинувач да го вклучите на максимум сила”, им зборуваше на луѓето.

Сарџент грижата за Грција ја сметал за британски долг, посебно во ситуацијата во која се наоѓала Грција ја сметал за британски долг, посебно во ситуацијата во која се наоѓала Грција која поради несредената состојба во земјата не можела да застане во одбрана на своите внатрешни интереси како што тоа би го направила во „нормални услови“.

Ташко ќе го пронајде излезот од својот внатрешен лавиринт доколку на ја прифати и не ја разбере сета комплексност на својот идентитет.

Можеби не можел да размислува правилно, можеби бил сосем збркан, поради својата внатрешна повреденост и пробдеаните и измачувачки ноќи.

Знаеше дека среќата треба да ја примамиш со својата внатрешна среќа, дека среќата бара да ѝ постелиш среќа за основа за да долета кај својата стара добра пријателка, внатрешната радост.

Лудилото понекогаш е бекство од болката во затапеност, а понекогаш бекство од болката во уште поголема болка. .

Една девојка, додека се обидува да заспие, го слуша ветерот, и ѝ се чини дека тој, а не нешто длабоко во неа, цвили, и помислува – “Колку тажно, колку болно цвили ветерот”, го слуша ветерот и останува глува за својот внатрешен цвилеж, не погледнува што е тоа што цвили во неа, затоа што некогаш таа вслушаност во сопственото цвилење болела како нешто да откорнуваат од неа, и затоа сега го слуша ветерот, слуша како ветерот цвили од болка. .

Имаше такви луѓе во Гнездо: лежеа на креветите, а насмевка им трепереше на усните.

Има луѓе кои не можат да ја поднесат болната реалност, и се вовираат во еден потполно измислен свет, се губат во својот внатрешен сон во кој острицата на сечилото на болката не само што е затапена, туку сечилото е во потполност стопено; се губат во внатрешен сон во кој трепери остварувањето на секоја желба, а и желбите се разлеваат, или се стеснуваат до една единствена точка – да бидат во блажено мирување.

И без тебе и со тебе Мора да продолжи да чекори, некој глас во него исплива низ музиката што ја слушаше на своите внатрешни звучници.

Колку малку го слушаме својот внатрешен глас, колку малку умееме да ги читаме знаците што секогаш непогрешно ни ги покажуваат вистинските насоки...

Лисјата на дрвјата го почнуваат својот внатрешен немир; избувнуваат, пламнуваат и гаснат во севозможни бои; капат и ги покриваат двете патеки што водат до куќата на брегот: едната се витка по брегот спирално криејќи се меѓу дрвјата, а другата искршена како недоотворено мајсторско метро, се крева нагоре од едната страна во ци-цак; птиците црцорат, прпкаат низ крошните, ги ронат лисјата обземени од возбуда на своето скоро заминување во други краишта.

И како што гние арското ѓубре од свои внатрешни и болештини и топлини распаѓајќи се и станувајќи храна за пченичното зрно, да вивне тоа зелено, така и од дневниот спокој вивнувала увереноста дека ноќите се кратки за да се искожурчи од вековите измисленото чудовиште и да стаса до нив.

Земјата со нејака трева се длапчела под нив, подвижните пирамиди на огновите околу кои лежеле ги извивале своите знаменца и ги грееле, и секое нивно влакненце се враќало на своето место.

Томо со крајни напори пробуваше да го смири својот внатрешен немир.

Фаќајќи се за тенката амстердамска обврска како за сламка, во празниот простор ги впишав своите внатрешни координати: Загреб - Амстердам - Middletown.

Не го слушнаа, беа уште по некој свој внатрешен грим, живееја во некој друг свет како малку пред тоа на сцена и не му беше ни чудно ни смешно што оди по нив, несигурен и гладен, со чувство на никаквец.

Како што вели самата во својата песна „Поезија“- „Љубовта е поезија, поезијата е љубов“ (во претходната збирка „Полиглот на тишината“) целосно јасно укажувајќи на својата непресушна потреба секоја своја внатрешна состојба, надворешна иритација, секое најмало шумолење на лисјата или ветрот, да го искаже со стихови.

И тие, како и бродот Галеб, Синиот воз, кој јуреше низ главните градови на републиките, кај кои дезинтегративните процеси стануваа блиска реалност, повеќе служеа како декор за да се сведочи за некогашниот авторитет и моќ, отколку како симболи на реалната моќ.

И амбасадорите во таа критична година од почетокот на крајот на Југословенската федерација, стануваа дезориентирани, немоќни да го одржат нивото во надворешната комуникација на земјата, која ја губеше својата внатрешна кохезија и беше жртва на својата националистички ориентирана хиерархиски наредена и подредена борба.

II Баба остана како светилник во длабоката ноќ на брегот на Езерото да го осветлува со својата внатрешна светлина патот на чунот во темната ноќ во кого беше нејзиниот постар син со своето семејство.

Неговата позиција стануваше уште подраматична со оглед на својот внатрешен и надворешен егзил и односот кон јазиците.

Но причините за многу свои внатрешни промени човекот не ги наоѓа, впрочем и не ги бара.

Мајка го оправдуваше заминувањето, оддалечувањето од родната земја само ако тоа беше со Божјиот повик за да се сподели својата внатрешна болка и сопственото страдање со она на најсиромашните.

Кое е доба на денот дознаваше и кога немаше сонце, кога камењата не фрлаа сенка; тоа го дознаваше по некој свој внатрешен навик, по бројот на ударите со чеканот на глетото, по нивното одѕвонување што личеше на голем часовник.

Слушајќи го неповторливиот Игор Лозински, Татко и Цветан Горски продолжуваа, секој поттикнат од своите внатрешни мотиви, да се надоврзуваат на загадочниот пат на јагулите што им го откриваше рускиот емигрант.

Втората реакција се бесот и презирот кон стварноста и повлекување во некој свој внатрешен (виртуелен) егзил, исклучив и самодоволен, но би рекол, не баш толку среќен. – Стигнавме – ме прекина во невеселите размисли пријателот – новинар.

А-га-та. Агата – свечената белина на паузата го исчекува следното прашање: Колку деца имал Самоил? 8,30 – 9,15: Мики е сè уште во вода до колена, со цигарчето што чади, а не се смалува.

Од болка во душата ќе се спасиме само ако заборавиме, ќе се спасиме само ако разбереме.

И јас со таков сензибилитет ги интерпретирам своите внатрешни гласови.

Но ме восхитува и вашиот напор заеднички да ги разбереме француските издавачи во овие тешки времиња за книгата!

Вистинските книги имаат свој внатрешен ритам, моќ да го освојат и задржат читателот.