Мирни да седиме - колку што сакаме. И продолживме да седиме мирни.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Со други зборови, својата автономија во однос на татковските инстанци кои настојуваа да го ограничат неговото мисловно поле тој макотрпно не ја освојуваше само затоа безмилосно да биде проголтан од онаа прождрлива мајка, неговата култура: „Пред француската, германската, италијанската култура постои човечката култура“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Рече дека може татко му да забележи дека некој фаќал.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Меракот е голем барем да седиш во свое авто.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Започна Х.Х. да ракоплеска, но остана осамен, само донекаде го придружи А.А., без своја волја поради својот авторитет на претпоставен на К.К.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)