свој (прид.) - јаничар (имн.)

Овој заминуваше со своите јаничари и успехот беше сигурен. Co самото негово појавување на боиштето, положбата се изменуваше во корист на султанот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Го одобруваше ли тој потфатот, значи беше сигурен успехот, зашто тој имаше да го изврши со своите јаничари.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Или тој ќе пројури со своите јаничари на коњ вранец, како ветер што ја мете калдрмата, а притоа со стружење ѝ ја вади душата, ѝ ја корне?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И тогаш си имавме и императори и василевси, а и свои јаничари.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)