Толку многу изгубивме, толку возови поминаа, годините, деновите, целиот живот што го сонувавме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Ги чувствувам прстите на своите раце, насмевката на своите усни.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Со заби го задушував липањето на своите усни; тие беа набрекнати од болка.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Томо кој ја разбираше скриената желба на Рада, нејзината среќа ја сподели со тоа што ја крена до висината на своите усни вртејќи ја како рингишпил околу себе.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Толку силно сакам, го подарувам својот живот, своето срце, своите погледи, своите насмевки, своите усни, силно се вљубувам и вечно твоја останувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)