свој (прид.) - уметност (имн.)

После 1959, хепенинзите што ја вклучуваат и публиката и уметниците, во САД и Европа ги изведуваат разни уметници меѓу кои се Kaprow, Oldenburg, Dine, Schneemann, Vostell, Knizak, Lebel, Kudo i Kasama, а уметниците собрани околу Флуксус (Fluxus), како Ono, Paik i Moorman, Higgins, Beuys i Vautier исто така го користат телото во својата уметност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Од крајот на педесеттите уметниците од целиот свет се вградуваат во сопствените трудови - Ханс Најмут (Namuth) го снима Џексон Полок (Pollock) како работи врз платна од коишто се цеди боја; францускиот уметник Жорж Матје (Mathieu) јавно изведе една голема акциска слика; јапонската група Гутаи ги поставува своите тела во кои (акции), а Казуо Шигара слика со нозе и ваја во кал за борење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Затоа мора јасно да се каже, дека луѓето како Walter, Klemperer, Rainhardt итн. мораат и во иднина да ја имаат можноста во Германија да ја изразат својата уметност. (...) Во таа смисла апелирам до Вас во името на германската уметност, за да не се случат нешта, коишто можеби веќе не би можеле да се поправат.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Групата Зеро ја исфрлаше својата уметност без големи претензии што таа уметност треба да претставува и колку таа уметност вреди во структурите на било кој систем на вредности.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Од овие автобиографски судбоносни нишки Христов ја гради својата уметност и создава симболични и митски значења за општочовечкиот бол.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
-Не можам да те оставам туку така. - Вади и две пакетчиња чипс.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
-Ова ти е да преживееш додека не почнеш да правиш пари од својата уметност - вели. -Имаш материјали, имаш сѐ.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Артикулацијата на сопствениот интерес (освен ако врескањето и лелекањето не ги сметате за тоа) ни оддалеку не е проста работа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Уште еднаш преку моќта дијалектички да пресврти некое очекување, поразот да го укине со психолошка реалност, тој ја покажа својата важност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој непопустливо одбива својата уметност да ја гледа како средство за себе - откровение.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој несомнено ја живеел својата уметност и таа го живеела него.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Изложбата, како што Масуд Кан иронично забележува, е примитивен облик на нарцисоидно задоволување и како таква таа е начин на божемно однесување кон другите и давање, а притоа тоа стварно и не се случува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Морал сето време да создава за да го исполни телото и духот кои делувале празно.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Некој може повторно да се роди и да се покрсти во детска када - може повторно да биде течен како водата на животот - како што според Бојс и купот стари весници што тој подоцна ги користеше во својата уметност беа симболични батерии што произведуваа топлина и топлинска енергија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сите Бојсови дела можат да се протолкуваат како обид за враќање и повторно прикажување на почетокот на редот со цел да се избегне длабоката болка која човекот го доближува до смрта.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Всушност, магијата на Бојсовата уметност во целост - неверојатно разновиден опус - е во тоа да изгледа како да произлегла од изобилство, како тој постојано да бил во уметничко движење.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс во својата уметност секогаш бил на премин од студеното кон топлото тело.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мотивите на Енди се секогаш опскурни, дури и тогаш кога се само-анализира.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тие го негувале, тврди Бојс, околу осум дена, му го спасиле животот замотувајќи го во маст и кразно, сѐ додека не го пронашла германска спасувачка група.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс никогаш не успеал во потполност да најде соодветен однос кон телото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но тоа не е единствено од што се оградува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ваквите предмети - а тие се многубројни во Бојсовата уметност - се мементо мори и претворени се во зраци на надеж.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во боди-артот примарно е чувството на топлина или студ - чувството на блискост или одвоеност на телата, посебно на сопственото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Додека Рој Линхенштајн денес е признат како рафиниран, ироничен, сериозен манипулатор на готовите слики што ги користи во своите дела, Ворхол одбива да ја ублажи световната страна на својата уметност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој е немилосрден во прикажувањето на машинеријата на гламурот, но сепак се оградува од било каков суд.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сепак тој успева да ја задржи својата позиција благодарение на контраверзноста што го следи поп-артот од самиот почеток.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојсовото излагање на себе и својата уметност - своето тело како уметност - е длабок чин на давање. превод: Нора Палмер извор: Art Forum, лето 91. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 101
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Општествената димензија на Бојсовото дело - вклучувајќи ги политичките и образовните активности, кои ги сметал за неделиви од својата уметност - го одразуваат неговиот обид другите страдалници да ги запознае со неговата рана и со можноста за нејзиното излекување со топлина.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)