свој (прид.) - тема (имн.)

Петер Рау, универзитетски професор по германска книжевност Бев обземен уште од првиот прочит на романот Времето на козите во ракопис и тоа не само од оригиналноста на својата тема, не само од длабоките мисловни и етички пластови, туку и од своето уметничко писмо, во кое се проникнуваат реалното и иреалното, историјата и поезијата, трагедијата и травестијата, стварноста и фикцијата, епското и лирското, онаа андриќевска меланхолија и онаа позната чинговска пригушена иронија, сето тоа амалгирано во една комплексна, уметничка и естетска целина... академик Георги Старделов, на промоција на романот Времето на козите во „Мисла” во 1992 г.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Знаев дека нема да го прифатиш она: за Ана и нејзините пици. (Пријателот упорно го префрлува разговорот на својата тема).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Понискиот од овие два гласа ја пее својата тема во C мол (што истовремено е и тоналитетот на сиот канон), додека повисокиот ја пее истата тема, со тоа што е помесетен нагоре за една квинта.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
По оваа впечатлива прошетка низ размислите Борко ѝ се враќа на својата тема.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)