ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Секако, многу религии имаат стигми во врска со деструктивноста.

Иако се чини дека токму во тие телесни перформанси телото е најконкретно, всушност тука е најголемата дистанца, телото е само објект во којшто можеме - со лиценцата што ни ја дава технологијата - да задираме, да врежуваме и да зборуваме за своето тело како за тело/материјал (што на пример е карактеристично за изразито нагласената дистанца на Стеларк).

Неговата работа Авто-слика/Авто-сакатење (1964) претставува фотографија на неговото тело обоено со бела боја со црни траки и јукстапонирано во однос на секира и други алатки за сечење односно мачење.

Пинончели (Pinoncelli) во Неапол 1974 г. беше фрлен в море во зашиена вреќа со тегови, а во еден свој друг проект тој нападна банка 20 okno.mk вооружан со скратена пушка наполнета со маневарска муниција.

Тој разви една естетика на анализа на телото - одвојувајќи го своето тело од самиот себе за да се реконструира себеси и политиката на телото.

Виенските акционисти беа меѓу првите што ги злоупотребуваа телата за да го пречекорат јазикот и да ја интензивираат пораката. 1962 г. Hermann Nitsch се врзува за ѕид како да е распнат, а врз него е фрлена крв од јагне. Otto Muhl и неговите соработници ги обесчестуваат своите тела во една хаотична, оргијастична инсценација, со цел да ослободат одредени табуа и да го ослободат поединецот од репресијата на буржуаското општество. Rudolf Schwarckogler создава серии ин­сце­нирани фотографии на коишто телата на различни начини се рануваат, бандажираат и уништуваат со струјни удари.

И други уметници ги загрозуваат своите тела, а меѓу нив се Micoch, Le Va, Parr, Fox, Paik, Weibel и Export.

“ пример 3 Orlan Орлан е француска уметничка чиешто најпознато дело е - таа самата!

Општо зборувајќи, ризикот е теориски, како некаков вид нус-производ и мазохизам инхерентен за секој креативен чин, па навистина требаше да се причекаат шеесеттите и почетокот на седумдесеттите за да се види како уметниците ги загрозуваат своите тела и им нанесуваат жестока физичка болка со цел да произведат мисла. (Pluchart 1978; 39)

“ (Pluchart 1978:40) Работата на уметниците што ги употребуваат своите тела, а се покажала како премногу крупен залак за културата да го проголта, неутрализирана е преку маргинализација, митологизација и заборав.

Неговата Стомачна скулптура е подвижен објект во којшто се наоѓа ендоскоп.

Нејзините повтору­ва­ни, често контрадикторни, но секогаш бомба­стич­ни изјави ги презаситуваат медиумите („Го дадов своето тело на уметноста“, „Телото е само костим“ итн.) ја заокружуваат сликата на ексцентричен уметник во медиски не претерано сварлив пакет.

После 1959, хепенинзите што ја вклучуваат и публиката и уметниците, во САД и Европа ги изведуваат разни уметници меѓу кои се Kaprow, Oldenburg, Dine, Schneemann, Vostell, Knizak, Lebel, Kudo i Kasama, а уметниците собрани околу Флуксус (Fluxus), како Ono, Paik i Moorman, Higgins, Beuys i Vautier исто така го користат телото во својата уметност.

Заборав Дејствувањето на виенските Акционисти претставува радикален протест и пречекорување на табуата до таа мера што никогаш не било интегрирано во општествена или уметничка смисла, па поголемиот дел од апострофираната телесна уметност беше: „постојана провокација на општествените структури коишто реагираат со отфрлање - што е еден од главните ризици за уметниците по 1969 г.

Пиеро Манцони отиде чекор потаму, претставувајќи го биолошкото тело на уметникот како уметност: „Во мај 1961 произведов и потоа во 90 конзерви ставив ‘гомно на уметникот’ (по 30 грама во секоја) со природен конзерванс (made in Italy).“ (Manzoni, 1962.)

Во последниот негов труд, Оддалечено тело, Стеларк користи екран на допир, Интернет и своето тело приклучено на стимулатори на мускули, со тоа овозможувајќи му секому, каде и да е на светот, да го истегнува телото на уметникот.

Уметниците се изложуваат на своевидно растројување на сетилата - на пример, Рембо, Ван Гог, Арто.

Се разбира дека постои, но тоа е постоење кое не му личеше на било што од порано познато; како да се исполнил со некаква мрачна самосвојност која сето време себе се укинува и се бутка во празнината.

Исто така и општеството ги смета за лудаци луѓето што прават такви нешта врз своите тела. ÂÂ Сите тие мистички вежби се интимни.

Мислите веќе не беа снажен извор на неговиот живот; своето тело - во смисла од минатото - исто така не го чувствуваше; човечкиот говор се помрдна некаде во далечината, едвај и да постоеше...

Друга работа што може да попречи е нејзината самопромоција - секако дека секој уметник сака да ги продаде своите дела, ако поради ништо друго тогаш барем за да преживее, но Орлан оди чекор потаму од тоа, можеби и предалеку.

Од крајот на педесеттите уметниците од целиот свет се вградуваат во сопствените трудови - Ханс Најмут (Namuth) го снима Џексон Полок (Pollock) како работи врз платна од коишто се цеди боја; францускиот уметник Жорж Матје (Mathieu) јавно изведе една голема акциска слика; јапонската група Гутаи ги поставува своите тела во кои (акции), а Казуо Шигара слика со нозе и ваја во кал за борење.

Од 1990 г. таа мина низ серија јавни пластични операции во рамките на проектот Реинкарнацијата на Света Орлан, за да го трансформира своето тело (себеси?) во ново суштество, моделирано според Венера, Европа, Дијана, Психа, Мона Лиза.

Уживам во тоа како низ излезната дупка го извива своето тело заносно мешајќи со својот величествен задник.

Еден крупен човек кој го крши своето тело преправајќи се дека е никој и ништо, кој знае како се нашол тука поради тоа што е близок пријател на некој од послугата.

Да, јас сум и понатаму во своето тело, а слишатели ми се не само овие што се дојдени по повод моето умирање.

И сето тоа за прв пат изгледаше возможно. (...) Божиќното собирање во Централ парк беше прекрасно: илјада клинци шњураа наоколу и делеа цвеќе, палеа мирисливи стапчиња, дуваа, земаа есид, делеа дрога наоколу, ја соблекуваа облеката од себе и се валкаа по земјата, боејќи ги своите тела и лица.

Покрај ова тој неодамна приложи и неколку влакна од своето тело, за „Талкачката светска перика”.

Мајк Мек Гриви и Лу Хичнер шетаа по Марс, но со своите тела тие седеа во контролната просторија на NASA-Ames.

Роботичкото телеприсуство доведува до правовремена човечка ефективност на едно реално место во светот без да има човечко суштество од крв и месо на таа локација.

А сакав филмот да ми се прикажува во Radio city, из­лож­ба во Winter Garden, сакав нас­ловна страна во Life, книга на листата на бестселери, плоча на топ- листата...

Малото шаховско поприште му откриваше широк пат во животот, го одведе еднаш и во странство, и веќе опипливи му се чинеа мечтаењата за светски турнири и турнеи, за гостувања кај шаховски снобови - бразилијански владетели на плантажи или баснословно богати махараџи, во дворците на кои убави жени, покриени само со проѕирен превез, ги извиваат своите тела во танци при ноќен водоскок, а оние црни очи им горат, им светкаат.

Патуваш по неоткриеното свое тело како Керуак по Америка (без разлика од каде го започнуваш патувањето, секогаш стигнуваш само на половина пат).

Живееме исто онолку вон своето тело колку и вон својот дух.

Своите разни деца ги испратија низ колеџ, своите родители низ нивните последни денови, своите професионални кариери ги доведоа преку задоволителни врвови до едно плато, а потоа на прифатливо благи падини и/или до пензија, како и своите тела со високи перформанси и бројните задоволени барања.

Андерграунд уметникот е како Сократ - филозоф и мудрец во своето тело и во реонот на својата перцепција; доколку андерграунд уметникот биде вознемирен и испровоциран од масите тој уште подлабоко бега во подземјето.

Уште еднаш преку моќта дијалектички да пресврти некое очекување, поразот да го укине со психолошка реалност, тој ја покажа својата важност.

Артикулацијата на сопствениот интерес (освен ако врескањето и лелекањето не ги сметате за тоа) ни оддалеку не е проста работа.

Тој ги прими многу љубезно, а кога се подготвуваа да си одат, се посоветуваа како би можеле да му го возвратат гостољубието.

Неговото здравје беше лошо. Беше слеп и покриен со чиреви.

Бидејќи забележаа дека на своето тело нема отвори како што тие имаа (очи, нос, уста, уши итн), тие одлучија секој ден да му поклонуваат по еден отвор.

Бојсовото излагање на себе и својата уметност - своето тело како уметност - е длабок чин на давање. превод: Нора Палмер извор: Art Forum, лето 91. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 101

Не можеше да го смири треперењето на своето тело.

Пушката беше сета измастена. Бојан зеде крпа, највнимателно ја избриша, држејќи ја цевката секогаш свртена спротивно од своето тело.

Тие го учат Американецот со што да го нахрани своето тело.

Ноќе во New York можат да се сретнат осаменици во спортска облека како застанувајќи покрај огради, скали, бетонски блокови, не обѕирајќи се на ништо и никого, ги истегнуваат своите тела.

Капачката помина по брегот по оној раб од земја и море Газеше по пената на своето тело (Далгите – задишеност на градите песокта – немоќ на слабините) Дали помислуваш на малечката лисица штотуку дојдена до работ на шумата водена можеби од намерата да го предизвикува ловецот Оној што ограда крева околу имотот за да го заштити од немаштијата или од стравот Кога се преиспитуваш Кога се зафаќаш со себеси како да редиш огромни камења на висок ѕид.

Тој беше излезен од своето тело и пливнат во една општа убавина во која се беше толку светло, чисто, јасно, отворено и видливо до онаа страна на постоењето.

Целиот проект стануваше апстрактен и тој не беше човекот кој во него ги внесе своето тело и душа.

Навистина чувствуваше единство со земјата, со самиот центар на земјата и надвор од земјата, и како нов бран од животот да ѝ протече во неа, така што таа се почувствува посилна, многу посилна од кога и да било, и тогаш немаше ни болка во грбот ни мака во срцето, туку го имаше само чувството на надуеност и набабреност во длабочината на своето тело.

Неколку минути се чувствуваше сосема нормално, освен што сега стана болно свесна за своето себе, за своето тело.

Тој го почувствува на своето тело треперењето на нејзиното тело и една од нејзините трепки лесно му го допре лицето.

Ова не го слушаше само со своите уши туку и со сето свое тело, со сите свои сетила, и со порите на својата кожа.

Сред изобилството на летниот живот, во подалечната врева на индустриската околина, таа го слушаше своето тело, исто онака како што би го слушала дишењето на Даниел кога би лежела будна до него.

Кети, тој може со голи раце да ги парчоса темелите и бетонот да го здроби во пепел, но никогаш нема да може од бетонот да ја одвои нејзината сенка, исто како што не може да ја одвои својата сенка од своето тело, или своето ехо од својот глас.”

Овој модел воспоставува систем на моќ во кој: • изворот на моќ е невидлив за оној којшто таа моќ најсилно ја доживува, • индивидуите се изолирани во своите искуства на потчинување, • индивидуите се субјекти на “посматрање”, • за индивидуите е невозможно да определат кога се изложени на надгледување и испитување а кога не се, и според тоа тие мораат да претпостават дека секогаш се надгледувани, • индивидуите се поттикнувани постојано да се вреднуваат себеси, да се контролираат себеси и да работат на своите тела и души за да ги направат послушни, • моќта е автономна сѐ додека тие кои учествуваат во потчинувањето на другите, следствено, се “инструменти” на моќта.

Јас ја дискутирав Фукоовата анализа на овој модел и на друго место (White, 1989).

Механизмите на овој модерен систем на моќ ги вовлекува во она што Фуко го определува како „технологии на селф, кои им овозможуваат на индивидуите да ефектуираат, самите или со помош на другите, одреден број на операции на своите тела и души, мисли, однесување, и начин на постоење, така што се трансформираат себеси за да постигнат одредена состојба на среќа, чистота, мудрост, совршенство, или бесмртност“ (1988, стр. 18).

Таа го казнувала своето тело за неговите прекумерности.

Фукоовата анализа на Паноптикумот ни дава опис на тоа како механизмите и структурите на овој модерен систем на моќ всушност ги вовлекува индивидуите да соработуваат во потчинувањето на сопствените животи и на објективизирањето на нивните тела; за тоа како стануваат “доброволни” учесници во дисциплинирањето, во контролирањето на сопствените животи.

Ми станаа јасни активностите со кои таа се обидела да го вообличи телото во прифатлива форма - во “послушно тело”.

Но јас знаев дека ме теши, дека ме лаже; јас точно, секогаш во животот сум била свесна за своето тело, господине судија, за секоја негова маана или доблест.

Луција не сакаше да ја допирам и не ми го даваше своето тело, а јас горев да ја имам; не ми ја даваше ни својата душа, иако јас чувствував дека се бори самата со себе, дека е на чекор да ми ја подаде барем неа, душата; но гневот кај мене се јави кога таа одби јас да ѝ дадам нешто: мојата душа.

-Да, но човекот е во своето тело, како во возило, во кое патува низ времето по површината на планетата Земја, на своето долго патување – зборуваше старецот. – таа непозната движечка сила која го придвижува да оди, кога тој свесно не мисли дека оди, не го остава мирен.

-Не плаши се овие змии се бранат со силата на своето тело.

-Телото! Колку интересно. Како сме заробени во телото. –се одзва Еразмо, гледајќи со чудење кон своето тело.

Тунелот го привлече, понесувајќи го со својата магнетна моќ: надвор од времето во коешто живееше: надвор од просторот, каде што физички се стремеше со своето тело.

Малкумина од луѓето успеваат да постигнат висок духовен растеж, градејќи здрава аура околу своето тело.

Исто како што робовите, слугите и проститутките беа терани да ги продаваат своите тела во времето на преддигиталните стадиуми, луѓето во 2008 ќе ги продаваат своите мозоци.

Работата тешко дека ќе постои. Повеќето физички работи ќе бидат извршувани од автоматизирани машини.

Таа не ќе може бесконечно да го храни бебето од своето тело ниту пак по цел ден да се шета низ град барајќи канти за ѓубре каде ќе може да ги фрли пелените кои неколку пати ги употребила.

Сега е време за проба.

Таа сѐ уште го рани од своето тело, а воспаленијата не се постојани.

Причината е што нема доволно пелени.

Учествуваат во нова претстава чија цел не се спомнува.

На раните му става млеко за сончање, масло за масажа, или што било што ќе најде во куферот заостанато од поранешниот живот.

Така смрзнати, ослепени, луѓето имаа само едно утешение: да се сокријат во најдлабоката одаја на својот дом, да се свиткаат во најдлабокаа ќелија на своето тело и да спијат.

Се вратив во собата и во себе, во своето тело.

На тоа место првпат ќе се случи чудо, нараторот ќе излезе од своето тело и пак ќе влезе во него, што ќе ни покаже дека ни тој не е обичен наратор и човек.

По ова објаснување, јас излегов од себе, од своето тело и така незабележан од другите застанав крај вратата кај што влезе Рибоокиот.

По извесно време, почувствував дека се вратив во своето тело, но со празнина во делот кај што ми беше срцето, и со страотна болка во таа празнина.

Ноншалантно извадете го писмото од ковертата и прочитајте ја последната желба: „Го заветувам своето тело за напредокот на кулинарството“.

Пред триесет години нејзините очи не се наполнија со солзи кога тој потврди дека ја зема за жена по своја слободна волја и дека се обврзува пред Бога да ја љуби за навек.

Застанат така, речиси неподвижен, покриен со смрзнат снег по телото и по лицето, наоблечен и наоружан, потпрен со раширени раце на вратата, беше како некој столетен даб, што мрачен и инаетлив ѝ се истопорил на зимата.

XI. Се чинеше како човекот што стоеше на вратата сосема да ја пополнил рамката со корпулентноста на своето тело и со него ја засолнил ноќта и студот на снегот зад себе.

Вети дека ќе ја почитува и дека ќе ја обожава со своето тело и дека ќе ѝ биде верен до крајот на животот.

Под слоевите тешки алишта, понекогаш ја губеше свеста за присуството на своето тело – тоа се движеше по некој автоматизам, сосема различен од оние движења што ги правел пред оваа бесконечна зима.

Никој не му тежеше со своето присуство и тој изнаоѓаше нови радости за својот поглед и за своето тело; беше доживување за него тоа што можеше да ја сака слободно таа бела тишина пред себе и постојано да изнаоѓа во себе едно чудно разбирање со тој простор.

Продолжуваше да живее само во тој дел од себе, со сите други делови од своето тело мртов.

Секогаш имал во своето тело и во своите раце многу за да го остави во замена за она што му било потреба, цел.

Но, уште веднаш потоа мечката пак се сврте кон него, застана сега веќе без никакво двоумење, решена да достои на својот грабеж, како и таа да знаеше дека тој во пушката има само уште два фишека, просто подметнувајќи му го своето тело за тој да ги исфрли уште нив и потоа да ја пушти на мир.

И оној негов предедо, со една покуса нога, се наведнал и речиси се допрел со своето лице во тврдото, полно со миризба на шумите и на дивината, топло, смрдливо влакно од колкот на мечката, а со своите две раце и со двете нозе тој прво ја исправил стапицата, а после се навалил со целата тежина на своето тело над двете маши од двете страни и ја отворил неа.

Сега, во црвеникавата топлина на својата собичка, тој се почувствува себеси толку годулкаво пријатно, од тоа што тука, крај него, освен него, имаше уште и некој друг, што потреперува исто како него пред тие завивања, со кого можеше да сподели сѐ, кон кого можеше да биде добар, и тоа го опфати сиот со онаа насмевка, што долго не слегуваше од неговите усни, иззавиткан во ложниците околу своето тело и издолжен.

Ја чувствуваше многу добро и во себе онаа исконска прибраност пред тој висок снег, што го покриваше сиот свет; беше притивнат како едно од сите оние дрвја околу неговата куќичка, продолжуваше да трае, живеејќи само со некоја срцевина, провлечена како црвена врвца по најскриената средина на своето тело и на своите денови.

Најпосле со бавни, пресметани движења со по една рака, тој го сопаша својот долг појас, а потоа почна со него да се испреплеткува себеси за сите околни гранки, оставајќи се речиси спружен врз чаталите на старата бука, изврзувајќи ја својата половина, своите нозе и своите надлактици исто онака, како што може да биде врзано сѐ друго, само не своето тело.

Можеше да се обиде да најде уште некоја потпора за своето тело во подебелите ветки околу себе, да се загнезди меѓу нив колку што му беше возможно тоа во неговата положба на закачен, а за да сето време секое негово движење се престоруваше во растреперена напнатост, така што еднаш беше принуден докрај да се смири и само да трае.

Сакаше да се сочува оние двајца да не го вовлечат и него во онаа своја каша, што ги обземаше сега целите, се мачеше да изнајде нешто, со што би го одвратил тоа од нив, но за сето време продолжуваше само да молчи во миризливата топлина на ложниците околу своето тело и на лицето и за сето време продолжувајќи јасно да сеќава како оние тонат.

Беше една долга француска карабинка, исто како онаа, што му ја оставија нему, само доста понова, а стариот ја држеше цврсто припиена по целата должина на своето тело.

Истрча низ вратничката и се закопа до натколениците во снегот, а со секој дел од своето тело просто како да го впиваше во себе дишењето на таа единствено вистинска, топла и миризлива југовина, што го поземаше во своите заплиснувања и го омекнуваше сиот.

Сигурно е ужасно, мислеше Змејко кога сеќаваш како нешто ти недостасува, кога сеќаваш дека си останал без еден дел од своето тело, кој ти останал некаде незабележано по изминатиот пат зад тебе, во сите изминати денови, а ти си продолжил носејќи му ја празнината, постојано чувствувајќи се прогонет од тој недостаток, сѐ дури вџашувачки неочекувано еден миг не те натера да го побараш, и додека не откриеш дека си останал без него. Каде ли го загубив, мислиш, каде ли?

Сеќаваше како има бели усни и вистински одврзани движења во секој дел од своето тело.

Можеше сѐ уште да останува крај таа неуморна поројна вода долу, имаше во своето тело уште многу движења, што и беа потребни на бичкијата во она незапирливо дробење на трупците, можеа да продолжат да бидат спуштени на она место, каде што беа потребни, сите тие трупци, и сега, кога беа веќе сите наместени и наближени, тоа беше многу полесно.

На местото од сето она, што царуваше по Белата Долина, тој имаше само една пушка, со уште два фишека, кои не се решаваше да ги загуби вака попусто, а тоа беше една многу несправедлива и лоша замена, невозможна замена, за сѐ друго, што чуваше секоја единка од тој живот околу него, за секое дебнење и секое предухитрување, за секое сурово наскокнување и секакво столкнување очи в очи, што го носеше во своето тело, во сплетот од своите мускули, секој жител на таа бела, диво ризискрена ноќ.

Жената молчи и во длабините на очите дупки светкаа во празнината на своето тело.

А Рада кршејќи го своето тело како зелена елка на ветрот ги кршеше срцата на сите во училиштето, но и на оние кои го беа изодиле тој пат.

Сојузникот време им овозможи да се запознаат со реакцијата и на последниот дамар од своите тела.

Од моментот кога ја спозна зрелоста на своето тело мечтаеше за овој миг.

Час своето тело го чувствуваше како свое, час го гледаше во височина.

На денот, со ранецот на рамо, со спортски патики и впиен тексас на своето тело, Рада за последен пат како прваче ја слушаше по којзнае кој пат лекцијата од Светлана.

Чувствувајќи го неговиот поглед уште пококетно го извиваше своето тело.

Двете другарки кокетно извивајќи ги своите тела, скокајќи од камен на камен по турската калдрма стигнаа во дворот на Рада.

Така, наместо своите блуежи да ги положувам во шолјата, тоа го правев во нејзиниот брат.

Кога за неколку дена го преполнив, влегов во него со целото свое тело и почнав да пропаѓам, пропаѓ, проп...

Таа плачеше, ја чувствував како трепери покрај мене иако и понатаму ме топлеше, иако и понатаму ме придржуваше со целото свое тело потпрено врз yидот на мртвите; ништо не ме праша, не сакаше да знае ниту зошто ни откаде, немаше намера да се бори против машината поставена од цел еден живот спротиставен самиот на себеси, 63 спротиставен на градот и на неговите лозинки - само тој плач на повредена животинка, тој безволен отпор спрема победата во играта, скршен отпор на разбранетата игра на пајаците во бунарот.

Можеби незгодната изложеност врз метежната улица ги спречуваше жителите да го појават своето тело пред погледи на љубопитни минувачи кои, не ретко, зјапаа и во авионите.

Ноелемак живееше во дупки на изгниени и скршени стебла, го влечеше бавно своето тело собирајќи желади и исушена трева.

Се вртеа, го освојуваа забревтано просторот опишувајќи низ воздухот прекрасни фигури со своите тела.

Во локалите каде што навраќаа, ако забележеше дека некој ја гледа, Богдан го менуваше местото со неа или ја засолнуваше со своето тело.

Бојана го припи своето тело до Александар, го погали по образот и му ја стави главата на нејзиното рамо.

Но ти ќе можеш да учествуваш во таа иднина само ако го сочуваш жив својот разум, исто како што тие го сочувале живо своето тело и ако ја шириш тајната доктрина дека два и два прават четири.

Напротив, исправноста во вистинска смисла бара целосна контрола над сопствениот ментален процес, каква што има акробатот над своето тело.

И така избезумен од страв, ја почувстува нејзината болка во своето тело, смртна болка која е сепак помалку итна од битката да си го поврати здивот.

Почна да станува навистина горд на своето тело и да се надева повремено дека и неговото лице исто така се враќа кон нормалата.

Но тие се навикнати на него и го поднесуваат како што си ја поднесуваат миризбата на своето тело, дури им се чини, без таа миризба не би можеле ни да живеат.

Сѐ уште не сме потполно прилагодени, но го забораваме своето тело, го губиме.

Петра се врткаше околу големата зграда, дури натаму, зад неа, низ бавчите, го шеташе мирисот на своето тело, го распостилаше секаде зад себе, како да си обележува територија.

Успеваше да го одржи своето тело младо, свежо, својот тен жив, со дискретните брчки, со белите коси, тие архиви на нашите страдања.

Душата на животните е тесно поврзана со нивната физичка природа; таа е сврзана со материјата и не може самостојно да постои и делува; постои само додека постои животното, зашто тоа не е духовно битие како човекот; таа не може да господари со своето тело како душата на човекот; тие не се разумни суштества и не можат да мислат; тоа својство му е дадено само на човекот; тие имаат само сетилни нагони и инстинкти; а човекот, како мисловна природа, е свесен за себе си, мисли за вечноста, за бога, за својот живот, за своите постапки, и на тој начин го обновува своето постоење; има психички живот, а животните си остануваат онакви какви што се создадени - неразумни битија; движењата им се условени од надворешни и внатрешни влијанија и нагони кои произлегуваат од физичката потреба да се одржат себе си и своето потомство; немајќи разум, немаат ни апстрактни појмови: за добро, за лошо, за вистина, за убавина.

Господе, господе, почна отец Иларион да шепоти и да ѝ се потргнува од рацете, но допирајќи го своето лице до нејзиното, и тој почувствува возбудливи трпки по снагата и почна да ѝ се припива со целото тело, да ја разгрнува мантијата, да се распетлува, и во мигот кога требаше со целото свое тело да ѝ ја почувствува врелината на нејзината кожа, кога ја заграби со рацете да ја впие во себе - таа исчезна како да беше дух или демон, му остана прегработ празен, а од прозорчето задопира грозен кикот, гракчење на гавран или на нечистиот, исмејувајќи го што го доведе до оваа бедна состојба, што вака го понизи и го огреши.

Бидејќи манастирските простории не можеле да ги спасат, луѓето сјурнале во црквата и со своите тела ги штителе иконите и иконостасот да не изгоре.

Застана така со лесно затворени очи,се потруди да ги почувствува како исправноста на положбата на телото така и да стане свесен за целото свое тело од темето до петиците.

За миг беше чувство дека телот на Инес е толку етерично што би можел да го впие во своето тело така што на крајот да остане со нејзината облека во рацете.

Таа знаеше дека тој ја следи, веруваше авторот, но претпочиташе да ја задржи слободата да му даде замав на говорот на своето тело.

„За утеха, останува само едно нешто. Останува за планетата Земја да водиме сметка така како што поединци умеат и можат да се погрижат за здравјето на своето тело и својата душа за да го поминат животот без болести, здрави и весели и со надеж дека најверојатно ќе поживеат некоја година повеќе, со добра сетнина.“

Кога почувствува во рацете дека јас нејзиното барање го исполнувам, таа тогаш, додека јас се спуштав на колена лизгајќи ѝ ги дланките преку колковите и по слабините надолу, го отпаша коланот од бањарката, се разголе откривајќи се пред мене без гаќи, со своето тело како целото излеано од млеко, ми допушти да ја изгледам па ми ја стави дланката од својата десна рака на темето и додека ги подвиткуваше нозете во колената и ги подрасчекоруваше, ми ја стегна главата, просто ми се навре на лицето...

Гледај како жените ги предаваат тивко своите тела на морето, додека ги впиваат последните румени солзи на денот, неповратно сами во своето мирно чекање.

Стојам меѓу нив и го гледам своето тело што, ладејќи се лежи, пружено на жешкиот песок. Се фаќам со обете раце за главата.

Занемари го своето тело, отфрли ја од себе можноста за гледање и слушање; заборави што ти е заедничко со нештата; одржувај голема сличност со хаосот; разреши ја свеста; ослободи го духот; биди мирен како да немаш душа.

Можел да го види и своето тело како станува желатинеста и флуидна форма и како истекува низ пукнатините и отворите (не прозорците и вратите).

Дозволувам да ме опие свежиот мирис на љубовта, цутот на младоста да се зарива во мојата осамена душа, духот на времето да застане во моето раскрварено срце.

Ги затворам очите, ги голтам и последните солени солзи и ги ослободувам сите жили во своето тело.

Оваа ноќ по своето тело го чувствувам само ледениот здив на изгубените души.

25 Границите не служат само за разграничување помеѓу „пријатели“ и „непријатели“, помеѓу „граѓани“ кои имаат одредени права и обврски и „странци“, туку тие исто така го сочинуваат она што е блиско и прифатливо за заедницата, како спротивно на она што заедницата сака да го негира, стигматизира и депортира, да го отфрли од своето тело.

Ќе го развиете своето тело со тенис и пливање. Својот ум со одбрани четива.

Всушност, постои прашање на системот од координати на кого се реферира, како Leonardo да имал интуиција за она што ќе стане, токму во онаа епоха кога Duchamp ги сликаше своите тела во движење, една ограничена теорија на релативност.

Заборавете го минатото како средство за обвинување, исчистете се еднаш од тие напластени шеми на размислување, тука треба да се разберат и простат грешките од минатото.

Штом некоја шема не функционира, направете едно чистење во својот духовен живот, како што напролет со постите правиме чистење на своето тело од сѐ што се напластило како негативно во нашиот организам, во нашиот ум и во нашата душа.