Рацете на своите спасители сѐ уште ги стегаше цврсто. Не ги пушташе. Како да се прекоруваше.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тоа се будеше како отворена утроба со своите илјадници живи организми, последни живи фосили, кои како да ги поздравуваа своите спасители…
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Таа сакаше на сите да им го покаже својот спасител.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)