свој (прид.) - сопче (имн.)

Студентската соба 1303 ја замени со своето сопче во Куманово.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Седејќи Јонче во своето собче со шкорче го палеше новото џојнтче на врата трипати заѕвони ѕвонче кога ќе види џандарот Томче
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Сакаше да ги знае сите тие работи, сакаше да знае сѐ, што беше напишано во оние тешки купишта книги во собата од младичот, а сакаше да го знае и она, што го кажуваа и другите, забранетите, кои младичот отпрво си ги криеше под креветот, а за кои после Змејко му изнајде едно скришно место во подот од своето сопче. Младичот не му кажа ништо веднаш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Штом помина таа тешка ноќ, Жаклин дојде и ми донесе пет илјади, точно колку да не бидам идфрлен од своето сопче.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Потоа старичката без збор се прибра во своето сопче и долго не се појави.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)