Уште истата ноќ, кога Арслан бег со дружината потона во Чепиговски Мртвици, додека за тоа уште се немаше расчуено. заедно со чупата Перуноска, потајум, дојава на Имотот и на својот соплеменик, на истиот оној што дојде од Светогорскиот манастир за да ги исчува Имотот и сираците, му го раскажа само за тоа, само за да биде запишано во тефтерот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
За разлика од нив, кои беа средни по раст, цврсти, црномурести и решителни, Јован беше висок, огромен, русокос и папушлав скиталец во европејска облека.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Чуден беше тој Јован Аиноски; со ништо, ама со ништо не си сличеше на другите свои соплеменици, поблиски и подалечни.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)