свој (прид.) - совест (имн.)

Пробај обесчестија својата совест ако воопшто и малку ја имаш излези од тој пакосен пекол изгони го демонот и прати го в бездна
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Излез од лавиринтот На средина Судрување со гордиот немир Месечината е далеку борба со двојната острица Сонцето уште подалеку Посегање по својата совест јас сум негде на средината Излез од лавиринтот повеќе кон темнината.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Говорот на неговото срце бараше прошка, нудеше товари покајание, сѐ со цел да ја „испере“ својата совест.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но најголемото и најзначајно откритие за Јана беше она со кое ја смири својата совест.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Испаднав идиот пред својата совест...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Со други зборови, државата зафатена со занесот на Volksgeist-от веќе ништо не ја спречува; никаква етичка норма веќе не постои на нејзиниот пат: лишени од сопственото постоење, блокирани во својата совест, нејзините поданици не можат да побараат никакво право, а бидејќи нејзините непријатели не му припаѓаат на истиот вид, нема причини врз нив да се применат човечки правила.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Секако, на крајот тој и стана маченик.” •Дали Клиф и Ен се чувствуваат виновни поради тоа што на извесен начин се радуваат на фактот дека човекот е убиен и дека повеќе нема да им пречи? •Хичкок: „Несомнено, иако тие, во својата совест, не се ослободија докрај од него.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Првиот повторно прашува: „А што е тоа MacGuffin?“
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Раце, ќе ја откупите ли својата совест?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Истовремено, за да ја смири својата совест, се обидуваше да размислува дека тоа што тој се решава да го земе детето, да го издржува и да го одгледува, можеби ќе дојде и како олеснување за Марија, заради безизлезната материјална положба во која се наоѓа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ја испил последната голтка од својата буклија (знаеле дека купил за стара кошула ракија од Лесново) и го побарал со едното око влакнестото лице на дивиот Онисифор Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Барал прошка од својата совест и простувал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таквите слики не им беа пријатни и тие се чувствуваа некако виновни пред своите совести што ја напуштија верата и својот род, станаа предавници, заради удобен живот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Така е. Тој, за кого порано не бев чул, ме чекаше, а јас бев обврзан пред својата совест веднаш да појам кај него.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Еднаш во Алепо, си спомнува Отело, убив поради Турчин со турбан, оти овој претепал еден Венецијанец и му ја навредувал државата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Кога има убивања и разорувања, секој си е сам со својата совест.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Може да предизвика толерантно однесување, но неговата причина е само негативен облик на доброто, избегнување на казната.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Стравот од казнена санкција не може да биде психолошки мотив на толерантно однесување во моралното значење на зборот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На овие правно “сиви” подрачја на “слободата” секој е препуштен сам на себе и на својата совест, на непишаните закони, на обичаите и на своите насобрани искуства на стапување во нив, што претставуваат комедии и трагедии на идентитетите - на претставите што ги имаме самите за себе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)