ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Дај, да те бакнам. ...

Наташењка, земајќи вино од визбата, веќе приоѓаше до вратата од својата соба, кога ненадејно слушна застрашувачки врисок.

Татко ми го затвори радиото, го извади шнурот, и го однесе во својата соба, овој споулавен апарат што, за толку кусо време, посеа толку немир.

Откога ручавме молкома, татко ми се повлече во својата соба на вообичаената починка.

Ја погледнува прекорно мајка си и заминува во својата соба.

За момент помисли дека ја гледа разголена во својата соба недалеку 98 okno.mk оттука.

Таа го граба јорганот од неговиот кревет и брзо излегува со него, грчевито стегајќи го како да гушка нешто мило, го носи во својата соба и таму паѓа со него на кревет, и плаче, плаче.

Ренди се беше затворил во својата соба и слушаше музика.

Ако Дејв му наредеше на Ренди да остане во својата соба или пак го казнеше на некој друг начин - а тоа се случуваше почесто од што Дејв би сакал - со најсуров и полн со омраза глас Ренди ќе му речеше: „Оди прочитај некоја книга, Г-дин Читачу.

Никој ништо не му одговори, во кујната остана истиот молк, но во својата соба Ване се почувствува послободно, иако таа веќе беше издадена на друг, некој незнајник а сепак врсник.

Но сега, кога се најде во својата соба како во туѓа, од сето тоа лето немаше ништо.

Ги направи тие чекори, во речиси изодениот живот, во својата соба, преполна книги, која веќе долго време му беше замена за светот.

Децата во меѓувреме пак се прибраа во својата соба, зашто она што се емитуваше на телевизија не ги интересираше.

Ме беше посоветувала: „Веќе си голем, сине, треба да имаш своја соба!“

Ја затвори вратата зад него и ме воведе во својата соба претрупана со лонци, калапи, четки, бои, парчиња гипс и стотици ситни ненужности.

Помина голем број километри помесувајќи се низ куќата, ту до терасата, ту до собата за дневен престој и до својата соба со огромно огледало: одвај собра сили да земе еден од трите оброци тој ден, колку да му се противстави на гладот.

За да не мора да слушаат ги тераа децата од своите соби.

Децата, нормално, немаа ништо против, бидејќи така можеа уште понепречено да уживаат во својата музика.

Кога во шеесеттите родителите започнаа згрозено да констатираат дека нивните деца имаат сосема поинакви погледи на суштинските културни и политички прашања, беше предоцна.

Сара му зборуваше за својот свет кој завршуваше со прагот на домот, за она што можеше да го види отаде границата на нејзиниот свет – она што можеше да го види низ прозорецот од својата соба: улицата и куќите од спротивната страна, и дрвата покрај куќите и небото над нив, дел од тој недофатлив свет беше и она што можеше да го види во книгите.

Во секој од нашите домови тој имаше своја соба - тоа најчесто беа малечки преуредени сопчиња, кои пред нашите вселувања биле шпајзови.

Влегував во неговата просторија со мал прозорец кој повеќе изгледаше како пукнатина на ѕидот, и застанував покрај креветот.

Мојот поглед ја галеше хартијата; гледав во полните усни, во внимателно зачешланата коса, во замислената линија меѓу веѓите, во очите кои плачеа навнатре, и помислував дека можеби во тој ист миг Рајнер седи во својата соба, и како што јас гледав во тој лист хартија, така тој гледа во црвениот џеб што му го дадов за спомен.

Ако ме одвоите од дрвово, тоа ќе престане да ме сонува и мене ќе ме снема!“

Понекогаш, седејќи во аголот од собата, потпрена со грбот на ѕидот, заспивав загледана во ликот на Рајнер положен на моите колена.

Секојпат кога чуварите ни велеа дека времето за прошетка во паркот е завршено и треба да се вратиме во своите соби во болницата, една девојка го прегрнуваше најблиското дрво легнувајќи на земја, и долго се бореше додека не ја одвоеја, врескајќи: „Јас сум сон на ова дрво!

Кога часовите се одржуваа во градината, честопати ја забележувавме Сара, ќерката на доктор Ауербах, како нѐ гледа низ прозорецот од својата соба.

Зигмунд ми кажа дека Фридрих Рихтер ѝ давал часови по цртање во другите денови, затоа што Сара Ауербах имала тешкотии во одењето, а нашите часови по цртање повеќе беа игра, брканица, криенка-миженка, а помалку совладување на цртачката вештина.

Сара го прашуваше Зигмунд за него самиот, за студиите, за неговите пријатели, за тоа што сака да направи утре, а што по десет години, а тој кажуваше дека сака да ја разгатне загатката на човечкото суштество – сакаше да знае од што се раѓаат љубовта и омразата, што е она што ја создава желбата, како се придвижуваат мислите; “Можеби не треба да ги знаеме тие нешта,” велеше Сара, и минуваше со дланките по нозете, по фустанот кој ги покриваше металните апарати.

Една од тие воени зими беше најстудената што ја помнам; студот не ни дозволуваше да заспиеме навечер, па останувавме со мајка будни во мракот на приемната соба, тропавме со нозете по подот и триевме дланка од дланка да се згрееме, проговорувавме по некој збор, а потоа, кога ќе изминеше ноќта, кога ќе минеше утрото а ближењето на пладнето малку го ублажуваше студот, одевме секоја во својата соба и заспивавме.

Понекогаш по некоја вест ќе нѐ израдуваше, како кога стигна телеграма дека Софи, која три години пред тоа се беше омажила за фотографот Макс Халберштат и имаше заминато да живее со него во Хамбург, родила син.

Веќе во лулката на сонливоста, пензионерот Богдан Грм му го остави шахот и бакшишот од три динари на неизбричениот келнер, и замајќи го клучот од својата соба 09, зарипнато прашува за бројот на собата на госпоѓата со внучката. – Дваесет и девет, точно два ката над вас – одговара неизбричениот портир со (соучесничка) насмевка.

По завршувањето на оброкот жената ја расчистува масата, децата заминуваат во својата соба, мажот го облекува капутот и со обувките за по дома, излегува на балконот. Пуши цигара.

„Мамо?“ Целата растреперена од страв, таа стана и постојано подвртувајќи се, со лизгање на раката по ѕидот, излезе од својата соба во ходникот.

Воопшто не забележаа дека некој ги гледа, а таа тивко, без збор, скоро без здив, се врати во својата соба.

Плачеше цел ден, зад заклучената врата на својата соба, додека мајка ѝ залудно ја викаше да јаде.

НЕДА: (Се повлекува наназад кон својата соба.) Господин Луков.

На крај, од својата соба, со револвер во рацете, сета избезумена, се појавува Неда.

Токму затоа, отидете во својата соба и... чекајте ме. (Тргнува накај неа.)

ФЕЗЛИЕВ: Госпоѓа Христова спие во својата соба.

НЕДА: (Останува сама на сцената. Потоа, трга бавно да излезе во својата соба. Ја запира гласот од Фезлиев. Неда се стреснува.)

НЕДА: (Мислејќи дека Луков заборавил на неа, прави обид да се повлече кон својата соба.)

Таа немо плаче и се враќа во својата соба...

На тие дрвени форми никој не им обрнуваше внимание, никој не ги гледаше, но учителот трепереше од радост кога такво парче ќе најдеше; го вртеше низ рацете, го гледаше, а потоа го носеше во својата соба во училиштето, го оставаше на полицата и седнуваше крај него гледајќи го со часови.

Освен тоа веќе време беше да платам кирија за својата соба.

Но, сепак, Рада конечно со градбата ја доби својата соба.

Како крадец влезе во претсобјето и во својата соба.

Откако ја сослуша ваквата определба, Акакиј Акакиевич тажно се одвлечка до својата соба, и како ја минал таму ноќта, му оставаме да пресуди на оној што макар малку може да навлезе во положбата на друг.

На генералот, којзнае зошто, ваквото обраќање му се сторило фамилијарно. - Па што ви е, милостив господине, и натаму зборуваше отсечно, зар не го знаете редот? каде сте влегле? не знаете како се одвиваат работите?

Овој настан му оставил силен впечаток.

Кога го виде кроткиот изглед на Акакиј Акакиевич во неговото старо виц-мундирче, тој наеднаш се сврте накај него и му рече: „Што сакате? “ – со отсечен и цврст глас, за којшто имаше вежбано намерно во својата соба, сам и пред огледало, една недела пред да го добие своето сегашно место и генералскиот чин.

Бледо, испреплашено и без шинел, наместо кај Каролина Ивановна, тоа си дошло дома, се довлечкало некако до својата соба и ја минало ноќта сосема во хаос, така што следното утро за време на појадокот ќерката отворено му кажала: „Денеска си сосема блед, тате“.

Ја наведна главата (коњ сум и се кријам од очите на овој коњ, мислеше), и се качи до својата соба.

За сетилата на луѓето поклопени со мртов мрак во своите соби разјадувачкото крцкање на глувците не беше никаков допир.

„Тој е просто луд.“ Нојо треба да биде сменет од високата долѓност заради лош избор на овој ковчег, мислеше Отец Симеон кога се затвори во својата соба.

Ќе се повлечеа во своите соби ако не станеше она што стана двапати пред тоа: по третпат гласно `рзнување се пропна на задни нозе како пред скок и удри во прерано испукнатиот таван. „Тоа чув“ , им рече непобеднички додека тие молчеа онемени од морничавост.

Мислат ли тие, ги праша, дека тој ќе ја претвори својата соба в штала, а браќата Крловец со остар песок под кожата на табаните не смееја да погледнат во него повторувајќи еднобојно дека нивната соба е мала и за мачка.

А тој само сакаше тивко да гледа пред себе и да мирува во својата соба.

Кога по таквите обиколки ќе се вратеше во својата соба, често ги превртуваше рацете и ги посматраше.

Ееееххххх...“ викна Томаица и плачејќи излета од трпезаријата и отиде во својата соба трчајќи.

А продолженијата ги сечеше, грижливо ги сортираше и чуваше во едно долапче во својата соба, криејќи ги од родителите.

Сотир Паскали, гледајќи го куферчето преполно со книги и тоа како Камилски со судни маки го влечка до својата соба, сепак, го претпоставуваше најлошото.

Така Камилски во последните денови од престојот во хотелот, во својата соба 17, имаше свој тунел меѓу своите книги кој му овозможуваше да преживее нормално до крајот од својот престој во хотелот.

Тој речиси на прсти се прикраде во својата соба и најпосле брзо заспа.

Камилски во знак на одобрување му одмавна со раката и исчезна со куферчето во својата соба, исполнета со книги.

Откако се поздрави со гостинот, Мајка се повлече во својата соба.

По два дена, ми се јави по телефон дека е готова, дека ја средила својата соба, куќата, исто така, ќе ги затворела, ми рече, прозорците, вратите, ќе ја ставела на место храната за Гаро и за мачката, а видела дека има зоб за коњот.

Тој влезе во својата соба. Сакаше да избегне да му се заблагодарувам, но знаев дека оттаму ќе го наслушнува моето расположение.

Силно ја затвори вратата во својата соба.

Но, и кога ќе дојдеше некој да ги посети, не се повлекуваше во својата соба.

Скоро цел час Карл седеше сам во својата соба, кога слушна дека се отвори влезната врата од куќата...

Минувала денови, осамена во својата соба.

„Која мајка?“ „Мојата мајка. Таа е овде, во својата соба, број 22.“

Бонети почувствува непријатност. Сакаше нешто да му рече, но се повлече и отиде во својата соба лут во душата. И цела ноќ не можеше да заспие.

Кога излезе од уличката, сега на горната страна, погледна в лево и в десно и бидејќи пак никого не виде – возбудено се врати во својата соба кај Петра.

Во текот на целиот тој ден авторот, отиде во Брезница Митре Геровски, на повеќе пати излегуваше од својата соба во Петриното мотелче на вакви куси прошетки на кои секогаш крајната цел им беше средселото и селската продавница и се враќаше во собичката да запише уште нешто.

Криглите пиво, чинивчето со кикирики и пепелникот ја преполнуваат кафеанската масичка. – Не ми е гајле ако има пепел во пивото. – се теши патникот, но изгледа дека и тој и Л.А. внимаваат тоа да не се случи. Dramat се полни со изводените новодојдени.

Воздивнувајќи, баба Цвета тешко и тивко поаѓа од салонот во својата соба.

А Светлана, во секој случај, нервозна: „Ајде, Боре, оди во својата соба! Што си се залепил за стаклото, ќе настинеш!“

Откако го земав се стрчав тивко во својата соба и почнав да размислувам.

Невенче ја стави тетратката во чантата и отиде во својата соба.

Учителот Коста ме повика, во својата соба и ми рече дека сме многу далеку од дома и да не правам такви глупости другпат.

Низ големата врата влегоа двајца мажи, а зад нив, кривејќи сдеше млада жена со нагрдено лице.

Александар ја тресна вратата и влезе во својата соба.

Тогаш секогаш погледнувам во часовникот. Ама тоа не е страшно.

Влатко отиде во својата соба од средната фиока го зеде албумот и кај завршната групна слика од VI одделение внимателно ги стави оние три пожолтени листови од под тополите извишени крај Маркова Река. 7 Октомври е месец со многу наставни и воннаставни задолженија, па времето мора многу добро да се организира и за учење и за исполнување на задачите предвидени во воннаставните секции.

Влатко немаше време да се вклучи во разговорот на родителите: се повлече во својата соба да ги напише домашните задачи, да ги повтори лекциите за петте часа - а шестиот ќе е ликовно - треба само да се подготват блокот и приборот. ***

Откако ручаа Мими ги крена садовите и отиде во својата соба да пишува домашни задачи. Мама Злата свари кафе.

БОРИС: Не знам што рече, ама нешто гадно рече. (Пауза.) МАТЕЈ: (Од зад вратата на својата соба) Мамо! (Пауза.)

МАТЕЈ: Има ли смисла да се лежи поради ова? (Го пушта. Оди во својата соба. Затвора врата. Пауза.)

- Дома е, - викна малата Ане што истрча од својата соба да види кој е.

Ние - добро се сеќавам - се преплашивме, и замолкнавме секој во својата соба.

- Добро, - рече таа и си влезе во својата соба.

- И си влезе во својата соба.

И токму кога тргнав накај својата соба, слушнав дека татко ми ѝ рече на мајка ми: - Имаш ли намера да почнеш уште вечерва да пишуваш, или ќе дојдеш да го гледаме филмот на телевизија?

Брат ми влезе во својата соба и уште долго потоа гласно сам во себе си зборуваше, дека нема правда, дека него никој не го сфаќа, дека сè мене ме бранат и сè тој излегува виновен ... и такви некои нешта.

Велам – големи, затоа што со часови сите ние останувавме секој во својата соба со книги во раце.

Единствено брат ми недостасуваше. Влегов во неговата соба: пустош.

Тоа е можно само во Маврово.

Во тоа време од денот, единственото нешто што можеше да ме заинтересира беше да мислам на Игбал.

Ги знам јас тие приказни од другарките што имаат поголеми браќа и сестри: седеле во своите соби по цел ден и божем учеле, а којзнае што читале и на што губеле време, па после кецови.

Прекрасни петнаесет дена! Дома како дома: свој кревет, своја соба, сѐ на свое место, не попусто се вели, секаде е убаво, ама како дома- никаде. Најубаво е дома.

- Немаа своја соба, спиеја во дневната.

Мајка ми и татко ми спијат, брат ми чита во својата соба, а јас се досадувам.

А, две куќи подалеку, ја гледаш онаа таму, живееше Жана, другарка ми.

Јас во собата на брат му кој беше на студии во Скопје и ретко доаѓаше дома, а тој си спиеше во својата соба.