свој (прид.) - рамо (имн.)

Во истиот момент на своето рамо го почувствува стисокот на Кети и погледна во жената.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Го сврте погледот кон своето рамо.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Го закопа своето рамо меѓу рамењата што се допираа, се тискаа и се одвојуваа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сега, одеднаш, пушката ја имаше пак сета своја убоитост и тој дури и во своето рамо го сети ударот на зрното во она огромно клопче со темно цврсто влакно, разбојнички распафтано во оддалечувањето по голината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тажно е да копнееш за една средба само кога ти е животот бескрајно патување, галеби да носиш на своето рамо а да не го чуеш нивното милување.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Во истиот миг Даниел на своето рамо ја почувствува раката на Френк.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тоа самиот Словенец и го расакажал кога преспал една ноќ кај нас).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Толку недели и месеци морал да носи токму такви тежини на десното рамо! (Добро, тој никогаш го нема спомнато тоа, но мајка ми ми има раскажувано за неговиот пријател Словенец и за цевката од минофрлачот што Даскалов честопати ја земал на своето рамо за да му помогне.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)