свој (прид.) - пушка (имн.)

А зад обрачот нема голема сила што би не задржала.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тие ќе се стаписаат лево и десно, останатите триста пушки ќе припукаат одозгора и бумбашите ќе го претрчаат обрачот, ќе се распрснат во стрелци зад грбот на потерата и ќе дадат оган со своите пушки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По грмежот на Питу, кој беше сигнал за востаниците; тие сите ги испразнија своите пушки.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кара-Демир ја нашол својата пушка и ѝ го лепи кундакот на десниот образ на Европа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Едно утро, кога по фронтовите војниците ги зедоа своите пушки, готвејќи се за нов бој, останаа зачудени: во секоја цев - маслиново гранче!
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Беше гледал како шумарот понекогаш ја полнеше или празнеше својата пушка, па се трудеше да се присети на сите негови движења, на сѐ што можеше да му користи.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сите тројца сега пак помислија на своите пушки на рамената, само на еден сосема поинаков начин.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Одминуваа крај тоа, носејќи го дома само голиот живот и, ако беше возможно, гледаа да ја сочуваат само уште својата пушка, воено време, не знаеш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше задоволен што ја имаше понесено својата пушка и доста фишеци во пазуварката.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Требаше да има барем уште едно зрно во цевката од својата пушка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не ни помисли на својата пушка. Само остана на прозорецот, а оној мршар, со своето суво тело и со својата старост, еднаш сепак мораше да го сети буден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога испука сѐ, што имаше во магацинот од својата пушка, Претседателот остана нем и неподвижен на прозорецот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега многу добро можам да го сфатам оној младич, што не можел да стори ништо друго, освен да си го врзе чкрапецот од својата пушка за палецот од ногата и да повлече, сигурно бил во многу борби, тој младич, а сигурно многу сонувал за животот, сигурно многу повеќе од мене, кога можел да постапи така, но сите тие борби, од кои што испливал жив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И само уште да ги исфрла по него сите преостанати зрна во својата пушка, однапред сигурен дека со нив повеќе нема да може ни да го достаса, а не пак нешто да му стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Претседателот и бригадирот Језекил ги преметнаа преку рамо своите пушки и зачекорија во снегот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А оние сега како допрва да ги откриваат ѕидовите и нивната волшебна моќ да ги одделат од изгубеноста и им требаше доста време за да се изнајдат сосема и да почнат да ги бришат своите пушки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Притоа сите тројца помислија на своите пушки на рамената.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури тогаш ја пронајде својата пушка и ја насочи кон мршарот под себе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Една непозната недоверба во убоитоста на својата пушка, во вредноста на своите раце, против која не помагаше дури ни тоа, што сега беше изморен и сакаше да спие, решен уште утре да изнајде сѐ загубено од себе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се направи во темницата валкарница; пискотници и пцости го заглушуваа воздухот, а војниците од другите краишта на тврдината почнаа да се прибираат кон портата и да ги празнат и своите пушки и пиштоли, стрелајќи во неа т.е. во тие што излегуваат од неа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Многумина од бунтовниците, гледајќи дека куршумите фрчат во портата, се стасаа назад во тврдината, оттаму ги испразнија своите пушки и очаени се разбегаа по кулите и зградите да се кријат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Едно утро, кога по фронтовите војниците ги зедоа своите пушки, готвејќи се за нов бој, останаа зачудени: во секоја цев - маслиново гранче!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)