свој (прид.) - пулс (имн.)

„Така понекогаш ни се чини дека човештвото од првиот блесок на свеста, низ векови си ја прикажува, во милиони варијанти, наспоредно со здивот на своите гради и со ритамот на својот пулс, постојано истата приказна“, вели Иво Андриќ.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Чанга, човек врзан за ритамот и дишењето на планината, потоците, громовите, имаше и во овој проклет град свој пулс на чувствување на животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Како ги раскажувам соништата и кому Клошарите со посвета Предметите по употребата и мислите, Соблекување или почеток на разговорот и другите ненапишани песни одрани налик на волот на Рембрант крвта остава силен впечаток, нели има боја, вкус и позадина нели има свој пулс, своја група, свое месо станува естетски предмет или вода потаен жар се од нив ми гори под нозете.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ако бегаше. И ако чекаше? И во исто време со сѐ што стануваше околу него, со нејасните настани, разгранети од прашањето - да чекам или? - во него раснеа слики зашто сега мислеше со својот пулс со секој свој нерв.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)