свој (прид.) - прикаска (имн.)

Кога Татко беше уверен дека конечно Камилски ја завршил својата прикаска за башибозукот, тој се исправи, прошета со погледот кон наредените книги на рафтовите како вистински војници, кои само тие, двајцата, со нивното читање ќе можеше да ги прочитаат, да ги совладаат, да ги направат безопасни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Абре, да му се сневиди на овој животот“, нешто подоцна рече чичко Никола, расмеано, како веќе да не беше со намера на разговорот, на својата прикаска, да ѝ даде сериозен тон.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Просто не стануваше од масата на авторот зашто овој, случајно, го заинтересира Трајќета, така се викаше сопственикот, со своите прикаски за необјаснетото во природата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Накусо му ја кажа својата прикаска и го замоли ако може нешто да стори Едо да се префрли во Канада. ***
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го вратија дури по две недели, не се сеќавам, ама тоа време беше доволно целата работа да се забошоти“, рече дедо Најдо завршувајќи ја својата прикаска.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тука авторот го виде крајот на својата прикаска за Едо Бранов од Охрид иако животните прикаски се непредвидливи како што ќе се покаже во случајот на Еда кого Су и Марко ќе го премислат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кој не го знаеше тој завалија...“, рече Никола некако нервозно, чиниш лут самиот на себеси што го спомнал Брзакот, што исчекорил од својата прикаска впуштајќи се во деликатен дел кој би можел Сврделот да го прикаже поврзан со убиството на Граматниковски.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Истото што го правеше и авторот. Разликата беше во тоа што авторот малку се интересираше за поединците како такви туку со оглед на тоа што од кого би можел да извлече нешто за својата прикаска.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Епилог Полната месечина малее; Надојдената вода прелева. (Кинеска поговорка) Денес, во седум часот изутрината, како и секој ден, авторот седна да ги допишува редовите што следуваат па, конечно, да ѝ го види крајот на својата прикаска.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Еднаш своја прикаска од срце ќе ти подарам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во Пупипафија живее крпачот на чевли Стрико Шило со својот мачор Чом, реков во себе, но не и само за себе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Малку понатака, лимарот Петар ги занимаваше безработните жени со своите прикаски.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Го виделе: станал и се тетеравел кон некаква крива колиба зад манастирот со чекор како да ги извлекува козјите нозе од глекаво калиште додека мантијата, црно знаме на жив костур, и без ветар потрепетувала.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но јунакот на својата прикаска од негушкото востание бил преслаб да се завлече под чергите и кожите во колибата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Баба во своите прикаски се обидуваше да наложи среќен крај односно да измисли сказна во која ќе се најде јунак од едната или другата страна на границата која ќе го убие змејот, ќе ја победи границата среде Езерото.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се чуделе тогаш блиските кога го виделе Татко со дулбијата, која имаше своја прикаска во семејната историја.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)