ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но еве таа ја врти главата и го пренесува својот поглед и својата усмевка на мене, ме опфаќа сиот да не знам просто што да правам дури се слизга тој поглед по мојата скромна појава.

- Тогаш, - рече човекот во сина облека, - треба да застанете во ред Тие зачудено го припогледнаа, ги вкрстија своите погледи и очигледно не сакаа да го прифатат она што им го рече тој, но сепак се потчинија.

Тогаш човекот во сина облека заврти нова страница од весникот и пак почна да нижи редови од колоните на својот поглед.

Момата толку мило го гледаше и го топлеше со својот поглед како да му сочувствуваше и му ја зблажуваше нестивнатата мака од незбиднатиот копнеж.

Но Карче, поласкан од честитките на Робе, кому му правеа чест и пашите, така го пресече синот со својот поглед, како да му велеше: „Молчи, бре, абуле, слеп ли си та не гледаш со какви луѓе се сродивме?!...“

Тој, со своите старечки очи, уште ги наѕираше контурите на оние мили образи, што ги впивал во себеси дваесет и седум години и од кои му беше тешко да го оддели својот поглед.

Тие зачудено го припогледнаа, ги вкрстија своите погледи и очигледно не сакаа да го прифатат она што им го рече тој, но сепак се потчинија.

" Таа радосно ги подаде своите две долги бели раце и тој ги прифати, седна на креветот крај неа, не тргајќи го својот поглед од нејзиниот.

Кучето, не само што чиниш не го трга својот поглед од гостинот, туку и понатаму покажува како да има несовладлива желба да му каже нешто.

Затоа, пак, Брчалото го кацна својот поглед токму врз него и откако пoчека и виде дека старчето е толку ситно што од двете страни на столот може да седне уште по едно дете, му се приближи, се фати за навалката и му рече на деда Танчета: "Гет ап ти одовде јас да седнам!

" И домаќините слушаа со интересирање, но посебно кучето, имајќи предвид како тоа целото беше вдадено по својот поглед втренчен во господинот Гроздановски.

Само Брчалото не го трга својот поглед од Тумбица.

Тогаш, човекот во сина облека заврти нова страница од весникот и пак почна да нижи редови од колоните на својот поглед.

Испотени, мртовецот го носат; и во тремот го внесоа тој товар скап, а луѓето се собрале крај мртвиот и немо приковале свој поглед тап.

Егото тој го победи, гордоста ја надмина, границите на своите погледи ги избриша, сега можеше сѐ да види јасно, затоа што гледаше не само со очите туку со духот, затоа што го достигна просветлувањето.

Сите присутни ги свртеле своите погледи кон вратата.

Сиот европски свет ги обрна своите погледи на неа.

По сите тие причини, како и по полната убеденост во тоа оти не само бесполезно и невозможно е понатамошното успешно спротивставување, јас мислам дека наш долг е да ја замолиме македонската интелигенција што има влијание врз сегашното движење да го обрне својот поглед кон сериозноста на положбата, да го измисли патот и сите средства колку што може поскоро за да искаже полна доверба спрема постапките на заинтересираните големи сили во полза на Македонците и, откако ќе им даде ветување, да ја прекине понатамошната борба, да ги замоли да му се помогне морално и материјално на постраданото население да се поправи; да замоли да се воведат сите предложени реформи и тие што ќе најдат силите за нужно, како проширување на изработениот проект; да се отстранат пропагандите и да се востанови Охридската архиепископија со црковно-училишната автономија; амнестија на емигрантите и на сите четници; признавање на Словените во Македонија за одделна народност: Македонци, и внесување на тоа име во официјалните книги итн.

ИВАН: Не прашај. Никогаш, никого не прашај го ова што ме праша сега мене. (Го сокрива својот поглед од погледот на Неда.) ...

Сето она го виде само во едно обѕрнување наоколу со својот поглед, со кој ја изнаоѓаше за себе таа просторија, а после веќе ниеднаш не ги оддели очите од бичкијата.

Очекуваше, постојано со некој страв од секое свое движење, просто како да се вардеше да не го исплаши самото разденување, што газеше наоколу напрстечки со плаховит чекор на срна, а за сето време внимаваше да не испушти од својот поглед ниеден миг на ниеден од сртовите над себе.

Би се зачудил секогаш на таа своја постапка, но сега тоа беше токму тој, со она лебдење во својот поглед, и ја стори.

Не можеш да ја изнајдеш колку да сакаш да ја длабиш темничината со својот поглед, колку и да ја сврдлиш неа.

Но, ниеден од тие мајстори и малтерџии не можеа да сторат ништо друго, освен да си ги бегаат своите погледи од тој крвав вресок во неговите очи, кога ќе застанеше крај нив, тој, Големиот Ристан, кој сега веќе не беше тоа, прашувајќи со секое свое движење, да не е, можеби, тука, она неговото место, оној неговиот загубен во неврат дел од облеката, она маѓија, без којашто деновите стануваат едно такво крваво прогонување.

Би можел да плови низ неа со својот поглед, би можел да се вивнува во сите нејзини неизмерни, незамисливи глобочини и да открива секое нејзино катче по бескрајот, исполнет до пребликнување од сите оние црвеникави допири на топлината по лицето, а пак да си остане отпуштен и така сосема, сосема мирен.

А сега еве, тој не си препознаваше ни едно трепнување на својот поглед.

Никој не му тежеше со своето присуство и тој изнаоѓаше нови радости за својот поглед и за своето тело; беше доживување за него тоа што можеше да ја сака слободно таа бела тишина пред себе и постојано да изнаоѓа во себе едно чудно разбирање со тој простор.

Можеше само уште да продолжи да стои скочанет, сеќавајќи ја тупоста на својот поглед среде таа пустина.

Си го капеше своето лице во таа богата синевина, ги собираше со својот поглед сите нејзини заискрени и невидливи бели прашинки виделина, а еднаш можеше да го открие таму и сосема синиот и усвитен и полн круг на зимното сонце.

Овој трепна и го заплетка својот поглед со погледот на офицерот.

На луѓето им се одзеде сонот: стоеја на прозорците, ѕиркаа кришум да не ги забележи војската, да не им ја забележи радоста што им зрачеше на лицата од скорото пробивање на фронтот: и дење кога ќе врвеа војските по прашливиот пат уморени и јадосани, луѓето пак подбегнуваа понастрана, не сакаа да се сретнат со нив, не сакаа да ги дразнат со своите погледи, да предизвикуваат кај нив бес, зашто знаеја од поранешните војни: ранетата ѕверка не треба да се гиба.

Шеташе со својот поглед како да ја бараше проѕирката на спасот за да го закова во зелените очи на својата Срцка.

И повторно, сите како судници, не чекајќи одбрана, своите погледи ги вперија кон Рада.

Својот поглед го закова во погледот по кој можеше да плови.

Но, штом тој завојувач стане заменет со самиот идентитет, или, подобро, мојата сопствена (национална) слика ставена врз столбот на авторитетот обземајќи ме со својот поглед, тогаш веќе нема да смеам да имам било какво право да ја оспорувам“.

Конструктивистите не им веруваат на толку длабоките структурални објаснувања и својот поглед го насочуваат кон социјалните, економските, политичките и културните судири во историјата, за да можат да го интерпретираат и анализираат оформувањето на идентитетот.

Сега сум змија со свој поглед Во молњата за самување.

Меѓувремено тој со задоволство го шеташе својот поглед по нејзините пријатно впечатливи облици – долгникавите нозе, одвај малку дебелки, колку што е доволно човек да им ја почувствува тежината што предизвикува да ја имаш на раце и да ја поткренеш, врз коишто се вишеше нејзиниот чиниш мрзлив, но привлечен задник.

Кога таа се сврте кон него, веројатно непријатно изненадена дека некој ја набљудува, тој не го тргна својот поглед од неа. Само навести насмевнатост.

Авторот му возврати задржувајќи го својот поглед кон него и со пријателска насмевка му рече: „Ти благодарам за довербата...“ ***

— Во нив Хегел ги разви своите учења, својот поглед на светот и општеството, не оставајќи во претераната совесност ни една област да не ја подложи и нeа на своето филозофско испитување и толкување.

Французите застанаа зад нив, почнаа да ги загледуваат, да се чудат што станува Шишман прв го крена својот поглед со очи големи како филџани, бледи од тага.

Својот поглед не го тргна ни онојпат кога во тремот Радуле, и тоа прилично гласно, ја кандисуваше Стојна да го сторат под итно она.

Не сте сигурни од каде демне заканата само гласот ви звучи сосема обично неначнат од грдите претчувства.

Се плашите речиси од сѐ: и од чекорот, и од мислата, и од својот поглед.

Нам ни е потребно на нешто да го потпреме својот поглед“, рече дед Павел, „за таквата потреба добро ни служат ридовите, планините".

„Семјон, ќе има војна?“, праша наеднаш дед Павел онака, како патем, веројатно сакајќи што побрзо да ја напушти таа огромна рамнина која изгледа го плашеше.

Толку силно сакам, го подарувам својот живот, своето срце, своите погледи, своите насмевки, своите усни, силно се вљубувам и вечно твоја останувам.

Толку многу изгубивме, толку возови поминаа, годините, деновите, целиот живот што го сонувавме.

Тешко - зашто сите луѓе сме различни, секој има свое мислење, свој поглед врз нештата, што е добро.

Старите имаат свој поглед на нештата, младите свој.