свој (прид.) - острина (имн.)

Стравот, роден во глувата осаменост на ќелијата, ја беше загубил својата острина, стоеше затулен, магличест и оддалечен некаде.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Со својата острина во памет ми остана само еден збор - вапрос; јас, без разбирање за херојската смрт на Александар Први, составив подоцна ваква песна: Генералстап, генерал-вапрос, го убиле кралот со голем нос...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)