свој (прид.) - облак (имн.)

Како што поминувала Револуцијата така и ги збирала во својот облак.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нивното бојно поле - денот се подаваше во еден замав на нивна крвава пресметка, земајќи ја бојата на секој од тие ветрови, а како своја залога препуштајќи им ги ним токму своите облаци, секогаш и секому само онолку, колку што можеа да си одземат, да си извојуваат еден од друг овие двајца лути противници.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Негде од своите облаци тој мирно расчленува: - Несреќникот!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Досегни го во ветрот досегни го во болот на корењето на убавите нешта пред да ти проговори со говорот на инсектите што го тркалаат над ружите својот облак.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)