свој (прид.) - мачка (имн.)

Им се придружувам на малубројните толкувачи кои во Rayuele сакаа да го видат очајничкото и несовршено разобличување на естаблишментот на буквите, кој едновремено е слика и прилика на еден друг естаблишмент што од Адамовите времиња, кибернетски и минуциозно, настојува на човечкото: и што? да му допише Н.* Теодор (Адорно) - така Кортасар ја нарекува својата мачка. ** George Loring Frost - Антологија на фантастичната литература
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таму еднаш ја најдов својата мачка, дополу смачкана од тркалата на нечија кола... но, тоа е стара и, воглавно, позната приказна...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
И додека тој офкаше и се превиткуваше од стаповите што му ги удираа луѓето, офкаа и жените што доаѓаа од сето село препознавајќи си ја кожинката од својата мачка.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не можам сепак да не забележам како оние што ги величаат овие поглавја повторно величаат само една алка сред романсиерската традиција, во внатрешноста на познатото и правоверно подрачје.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)