свој (прид.) - кошула (имн.)

Во текот на денот една девојка си ги броеше прстите на нозете, една старица се обидуваше да протне јаже низ иглени уши, еден старец разговараше со аголот, еден млад човек се тресеше од страв од десниот ракав на својата кошула, една жена…, еден маж…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога немаше фудбалски натпревари тие знаеја да заскитаат низ полето, што се будеше, и таму, крај реките, каде што си ги переа своите кошули и чорапите, да го имаат пак она чувство.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во текот на денот и во будните часови од ноќта сите во Гнездо правеа нешто што ги откинуваше во посебни светови, издвоени, сами.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Искина од својата кошула две копчиња и му ги подаде на детето. „Држи. Тие се златни.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)