- Греота е идентитетот на Балканот! – ми вели тој со нескриена зачуденост. – Па денеска цел свет е во потрага по својот идентитет, а ти сакаш ние да живееме како баби, да го заборавиме сопственото минато.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Која разлика во Европа и во светот ние ќе бидеме ако во неа не го внесеме својот идентитет...
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Но јас за својот идентитет не признавам ништо, освен дека Христ ми порачал да талкам низ светот до неговото враќање.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Кога „средиштето” повеќе не се држи, ниту доживувањето на сопственото јас, ниту доживувањето на сопственото тело не можат да го задржат својот идентитет, Muller интегритет и виталност, и индивидуата се стрмоглавува во состојба која на крајот резултира во состојба што, според наше мислење, може да се опише како состојба на „хаотичен не- ентитет”.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Меѓутоа, Хундертвасер „Fensterrecht“ не го предложува како свој уметнички каприц, туку со тоа начело мисли многу сериозно - целта на неговата акционистичка архитектура е секој, кој ќе осети потреба нешто да промени, не само во внатрешноста на својот стан, туку и врз фасадата од куќата во која живее, за на тој начин да го пласира својот идентитет и надвор од просторот на живеење, тоа може непречено да го направи, и тоа само до онаа точка до која допира неговата рака.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
И самиот, кутриот, тоа утро, кога требаше да оди во Судот, не знаеше со кои документи од оние што ги имаше од разните режими на Балканот, ќе го покаже и ќе го докаже својот идентитет, со кои документи треба да му се отворат вратите на социјалистичкиот суд.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Ташко ќе го пронајде излезот од својот внатрешен лавиринт доколку на ја прифати и не ја разбере сета комплексност на својот идентитет.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Сите имаат имиња како од некаква криминалистичка оперета, или филмски прекари (Рафал, Џони, Браво, Скот...), го премолчуваат својот идентитет, чекорат по облаци, благо, речиси нежно се лизгаат кон смртта и на крајот себе си го дозволуваат луксузот на кукавичлакот за конечно да фрлат сенка на својот „имиџ“.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Под пренесување се подразбира пренесувањето на еконосмкиот ентитет кој го задржува својот идентитет, без разлика дали се работи за профитни или непрофитни друштва.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“
од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски
(2015)
Уште повеќе, се покажа дека нашето општество од типот на “лонец за претопување”, си го одреди својот идентитет, така што нашите уметници можат да се посветат на повозвишени цели од пропагандните.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Средбата меѓу двете жени на глумицата ѝ го менува сфаќањето за себе, за својот идентитет како жена, за историјата и политиката на нејзините односи со мажите и најпосле ѝ го менува толкувањето на драматичната улога, иако е тешко да се тврди дали тоа го прави на подобро или на полошо.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Нејзиниот режисер, кој во сижето на филмот ѝ е и поранешен сопруг, откако проценува дека таа улогата ја толкува премногу политички, премногу феминистички и недоволно страсно, ѝ приредува средба со една млада Американка (чиј лик го толкува Елен Бирстин), која во Атина отслужува доживотна затворска казна за убиството на своите деца: не знаејќи ништо за класичната книжевност и за феминизмот, таа изгледа несвесно го реинкарнирала ликот на Медеја кога нејзиниот сопруг Грк, како Јасон во заплетот на оригиналната приказна, на родната грутка си ја оставил жената туѓинка за жена Гркинка.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во Сон за страст, прочуената сопруга на Дасин, Мелина Меркури, игра извесна иконична глумица, многу слична на неа, која, по падот на воената хунта во 1973 година, се враќа во Грција од политички егзил за да ја одигра улогата на Медеја.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Следејќи ги реформите на Ататурк во Цариград, Татко се чувствуваше во дното на својот идентитет, како можен неојаничар кој требаше да се најде во ешалоните на Ататурк.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
На Климент Камилски му стануваше јасно дека Татковата библиотека имаше свој идентитет.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Дали на крајот Транк Спироберг го откри својот идентитет?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Но ако е тоа во состојба целосно, тотално да се подреди, ако може да се ослободи од својот идентитет, ако може да се соедини себеси со Партијата така што самото да стане Партијата, тогаш тоа станува семоќно и бесмртно.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„ Јас сум свесен за својот идентитет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Бездруго, кога ѝ го избрале името Ервехе кое, на персиски, значи цвет, надвладеал некој персиски ген, со кој биле дојдени отоманските освојувачи и го накалемиле исламот во својот идентитет и, потоа, низ нивните походи во Азија, на Арабискиот Полуостров, низ Медитеранот, го пренеле и на Балканот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Уште при падот и крајот на илирската империја, со која Албанците најмногу го врзувале својот идентитет, Римјаните најжестоко се пресметале со Илирите.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И кога на Татко му се вкрсти патот со оној на Игор Лозински, тој се здобиваше со нови, уверливи, научни аргументи за да го продолжи кружниот пат на егзилот во потрага и по тајната на својот идентитет.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Татко веруваше дека некој знак од сиџилите можеше да воскресне во душите на оние на кои им недостигаше за да ја достигнат полнотата на својот идентитет.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Во татковата потрага, по недопирливото другаде, не беше целта да стигне до крајниот предел, до пределот што го нема, туку беше битна потрагата во самиот себе, до суштината на својот идентитет, низ крстопатите на својата душа.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Како места за јавна употреба и простори кои се споделени од сите граѓани, јавните простори се основен извор на локалниот идентитет.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Јавниот простор е простор за претставување, каде хетерогените општествени групи отворено го покажуваат/докажуваат/бранат својот идентитет.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
И. К.: Велите дека тие се повеќе збунети бидејќи почнаа да употребуваат елементи од Запад во нивните дела?
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Има многу уметници коишто го задржаа својот идентитет, работат исто како порано.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Би требало поединецот да се претвори во роб на својот идентитет, својата волја, својата одговорност и својата желба.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Полифоната судбина на Цариград во бескрајот на времето најмногу го доближуваше и до тајните на својот идентитет.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Како вистински јаничар тој беше во состојба да ја жртвува својата мала татковина и својот идентитет на Грузинец за идеолошката татковина на советскиот комунизам.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)