свој (прид.) - жед (имн.)

Од страв дека во својата жед по знаење, како изгубен патник во пустина, се затрчал кон некоја фатаморгана за да се напие од изворот што, всушност, не постоел.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Дури најдов за потребно два-три пати да потчукнам со железцата на петите по калдрмата на Стара чаршија.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А одамна веќе знаев дека стрвоста што наеднаш ќе ја обземеше не водеше сметка каде и на кој начин ќе ја изрази својата жед. Ја потсетив каде се наоѓаме.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Вистинската вечност на дел од твојот живот почнува од десната страна на Вардар, каде водат караванските патишта на кираџиите.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еве што зборува таа: - Луѓето кои патувале кон југ за Солун, или оние за Скопје и други градови, се исцрпувале од умор и бидејќи немало од каде да ја задоволат својата жед за вода, пиеле вода од Вардар, а затоа што таа била нечиста, добивале болки во стомакот и набрзо умирале.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Знај дека животот е краток.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Арно туку проклетио цар, откоа беше умрело девојчето, беше го всилил, шу на негоото да му биди, и го затворил девојчето умрено во некој подрум, чунки во тие саати беше му се отворил еден бој од некој друг цар и собрал војската што имал сета, та отрчал тамо да се тепа и да го враќа другио цар, арно ама од лошотијата негоа ич господ не му помогна, ами војската сета беше му се истепала и полујната од земјата беше му ја зеле.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Жедните патници ја гасат својата жед.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Најголемото зло што го имал било што која жена да видел, с¯ ќе ја обесчестел; дури за срамота е чоек да кажит како 'и бесчестуал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Се гледаше така, долго, заборавајќи на својата жед, а тоа беше главната причина, што со трчање дојде до езерово, оглувувајќи за рикањето на бикот Чако, што доаѓаше од далечината и ја цепеше гората.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)