свој (прид.) - другарче (имн.)

И навистина, во малото десетгодишно девојче се зароди љубов и омраза кон едно свое другарче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Секој од вас треба да си го земе своето другарче, - рече учителот што стоеше на вратата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Милка се наведна над клупата и заплака. Срам ѝ беше да ги крене очите и да ја погледне учителката и своите другарчиња.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Во самраците, детето на своите другарчиња, поседнати на широката мермерна основа на Споменикот, им шепотеше за гусарите, пигмејците, чудовиштето од Лох Нес, за пустинските карвани и за слична тајновити вистини, кои, претчувствуваше, постојат само во оние многу далечни светови, од каде сигурно потекнуваше и Тој.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во нивната куќа децата биле многу сакани, така што и девојчето ги сакало и своите другарчиња и поголеми и помали и сите деца од целиот свет.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Милка се наведна над клупата и заплака. Срам ѝ беше да ги крене очите и да ја погледне учителката и своите другарчиња.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
А Белото јоргованче тагуваше и длабоко се каеше што не го послуша своето другарче, Синото јоргованче.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Не заебаај, ти створу со парадоксално име Твртко-Вртко, ти штурецолика мравко со ум на мравојад така наднесен над своите другарчиња!
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Нема да одигра со своите другарчиња на чаирот на сред село; нема веќе да ја види мајка си, татка си, брата си, сестра си Анѓа и добриот дедо Богдан.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Еден ден решија да се пофалат пред своите другарчиња.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Тоа попладне девојчето веќе не излезе да се поигра со своите другарчиња.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Кога дојде училишниот распуст, Милчо замина на летување со своите другарчиња од училиштето.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
А Белото јоргованче тагуваше и длабоко се каеше што не го послуша своето другарче, Синото јоргованче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)