Мажите конечно почнаа да се натпреваруваат со жените и тоа го означи почетокот на големите социјални промени кои ја преминаа модата и го поставија прашањето за односот помеѓу половите.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Лу отиде на Источната 10. улица, Џон Кејл живееше со Нико која штотуку раскина со Ерик, Стерлинг живееше кај својата девојка, а Морин со своите родители на Лонг Ајленд.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сега, конечно, куп мажи со чувство за мода, кои последните години беа исфрустрира ни со тоа што мораа да им објаснуваат на своите девојки што да облечат, можеа да се облечат онака како што сметаа дека треба.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тој на сите луѓе им беше симпатичен и ништо повеќе. (...) До ноември Велветите престанаа да пробуваат во Фектори и престанаа да живеат кај Стенли.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Си велев дека веројатно сите момчиња им го прават тоа на своите девојки.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Навистина, тој повеќе пати предупредувал една од своите девојки, Беатрис Вуд, млада актерка која што ја сретнал во Њујорк во 1916 (и која се уште е жива), никогаш да не ги меша сексот и љубовта, што според неговото мислење таа го правела во нејзината неуспешна врска со неговиот пријател Хенри Пјер Рош. (7) 110 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Како резултат на тоа, разбирливо е што поголем дел од неговите интимни познанства со жени никогаш не прераснале во посериозна емотивна врска.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Петнаесет - шеснаесет годишно момче ја имаше притиснато својата девојка до ѕидот, на крајот од шанкот и двајцата, очигледно не премногу загрижени за Мара, ги спојуваа јазиците со агресивно темпо.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Ниту еден работник не лежеше и не мислеше на тоа што ќе прави со својата девојка кога ќе дојде дома.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Едоставно ја зеде својата девојка, бруцошката што зборуваше со очите, и ја одведе во Градското собрание да ги подадат личните карти на шалтерот за бракови и разводи.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Се разбира, оние, неуморните претсакажувачи на настаните што следат, веќе предвидуваа оти Иван Степанович нема да ги заборави своите девојки.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Некој, веројатно не најдобронамерно забележа: „Иван Степанович им дал на своите девојки слободна вечер!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
А може и ги затворил во некоја од поодалечените соби!“ додаде малку подоцна.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ќе им организирал посебна веселба, но во недела рано, во утринските часови, а може и преку денот, кога и така горниот кат на кафеаната не работи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)