свој (прид.) - двоколка (имн.)

- Господи, ги извртувал очите. - Никој мене не ќе ми донесе крст од бел камен. Никогаш, знам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„А вие изедете го моево добиче и запалете го копитото, грејте се и раскажувајте за царски синови.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И ги криеше солзливите очи од нас. Зад него, сиот покриен со маслени крпи, офкаше во својата двоколка Круме Арсов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Така е. Гледај - Борис Калпак им е и татко и челник.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Молкнаа. Сега и ловците, како и другите, стоеја пред своите двоколки со едно воле или со ѕевгар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа можело, значи, да биде причина да им се згрутчува крвта в мозок.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Видливо поистоштените останале да спијат по слабата вечера кој каде, во своите двоколки или во некоја плевна, или пред штала во која добичињата си ги плеткале роговите над грст сено, половината отишле со Онисифоровците да ја пребаруваат шумата над селото, за стражари биле определени Лазар Аргиров, Јован-Стојче Столетников, Никола Влашки и Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Однесете го сега во јама, се прекрстил Симон Наконтик: негде зад него, без некој да му помогне, Васко Тушев го спрегнувал добитокот во својата двоколка и во двоколките на мртвите Јане Крстин и Пецо Дановски и само со влажни очи, понекогаш, барал утеха или охрабрување од мартовската соголеност околу себе: ако бил поет ќе ги испеал најтажните стихови на својот народ.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Вавилонскиот цар Набукодоносор триумфално влегува во разурнатиот град на својата двоколка и ја следи пропаста на Храмот на Соломон.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)